[zaloguj się]

PUNKTOWANY (3) part praet pass pf

punktowany (2), pąnktowany (1); punktowany MurzOrt (2); pąnktowany SeklKat.

o oraz a jasne.

Fleksja
pl
N subst punktowané
G pąnktowanych

pl N subst punktowané (2).G pąnktowanych (1).

stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. punktować.

Opatrzony punktem, tj. znakiem diakrytycznym (3): MurzOrt B cf W przeciwstawieniu.

W przeciwstawieniu: »punktowany ... niepunktowany« (1): Gdźie téſz ta niniéiſzá Orthographjá/ od tyi ktorá ieſt przedtem wydána/ nieieſt niczem rózná/ iedno tym iſz ieſt doſtateczniéiſzá/ a iſz á ſpunctem i także é i ó odmięniliſmy na ty ktoré ſą przes punctów/ A to iſz śię punctowané częściei tráfiały niſz niepunctowané/ a wielé punctów nad literami/ druku bynámniéi niechedożą/ i częſto kroć takié punctowané litery bywaią opuſzczoné/ ato iſz śię częſto trafiaią. MurzOrt B.

Szereg: »przekreszony albo pąnktowany« (1): Kazdy to baczy że pyſmo polſkie ieſt trudne ku czitaniu tim ktorzi włoſnoſci buchſtabow przekreſzonich albo pąnk[towa]nich nierożumieią [!] SeklKat A6.

Synonim: przekreszony.

Cf NIEPUNKTOWANY, [PUNKTOWAĆ]

MP