[zaloguj się]
[pdf]

PUSTOSZEĆ (8) vb impf

Teksty nie oznaczają ó oraz é lub oznaczają niekonsekwentnie; o prawdopodobnie jasne (tak w pustoszyć).

Fleksja
inf pustosz(e)ć
indicativus
praes
sg
1 pustoszeję
3 pustoszeje
praet
pl
3 subst pustoszały
conditionalis
sg pl
3 n by pustoszało subst by pustoszały

[inf pustosz(e)ć.] ◊ praes 1 sg pustoszeję (1). ◊ 3 sg pustoszeje (5). ◊ praet 3 pl subst pustoszały (1). ◊ con 3 sg n by pustoszało (1). ◊ [3 pl subst by pustoszały.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Stawać się pustym; vastescere Calep, Cn; vastari Cn (8): Vastesco, Populari et vastum fieri – Puſtoſzeię. Calep 1103b.
a. Podupadać, niszczeć (3): iákie ſie okrucieńſtwá okázowáły záwżdy nád wſzyſtkiemi narody dla złośći á nieſpráwiedliwośći krolow á kſiążąt pańſtw onych/ iáko ſrodze puſtoſzáły/ iáko ſie zamki y miáſtá mocne wywrácáły RejZwierc 41v; A przeto z fukałem vrzędniki mowiąc przecż puſtoſzeie dom Bożj [Cur derelinquimus domum Dei]? BudBib 2.Esdr 13/11; Káżde kroleſtwo przećiw ſobie rozdźielone/ będźie ſpuſtoſzone [desolabitur] (marg) puſtoſzeie. (–) WujNT Luc 11/17; [Aby kościelne wszystkie starodawne nadania i dochowy ku opatrzeniu plebanij i ministrów kościołom przywrócone były, boby bez tego pustoszali [lege: pustoszały], ano nie pustoszeć, ale poprawowane a budowane być słusznie mają. AktaSynod IV 32].
b. Pustynnieć, wysychać; desolari, exuri PolAnt (3): Gory drżą przed nim/ á págorki rozpływáią ſię/ ziemiá też puſtoſzeie od oblicża iego BudBib Nah 1/5, Nah 1/4 [2 r.].
c. Tracić ludzi (mieszkańców, pracowników) (1): [Krol Rzymſki może ſłużebniká przez Decret wolnym vcżynić/ y w onym Grábſtwie [gdzie ławnicy wymarli] go do Láwice obráć/ dla tego/ áby Práwo nie puſtoſzáło SzczerbSpecSax 202 (Linde).]

Bezpodmiotowo [gdzie] (1): Tákby niechay oſadzano/ iákoby indźiey nie puſtoſzáło. GórnRozm L4v.

Synonimy: prożnieć; a. niszczeć, psować się.

Formacje współrdzenne cf PUSTOSZYĆ.

AN