[zaloguj się]
[pdf]

PUSTOWAĆ (2) vb impf

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 pustuję
3 pustują
praet
sg pl
2 f pustowałaś m an
3 m m pers pustowali

praes [1 sg pustuję.] ◊ 3 pl pustują (1). ◊ [praet 2 sg f pustowałaś. ◊ 3 pl m pers pustowali.] ◊ part praes act pustując (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

1. Bawić się, swawolić, dokazywać, harcować; bacchari, petulanter se gerere, ludere Cn (2): Ezop rzekł/ podobno dzieći maſz Ná ktore więc cżęſto bákaſz: Kiedy puſtuiąc wołáią/ Ciebie nie bárzo ſłucháią. BierEz A4; [Discurro, ich lauff hin vnd wider. Pol. tám y ſám biegam/ puſtuię. Volck 151].

W porównaniu (1): GosłCast 6 cf Szereg.

Szereg: »igrać, pustować« (1): Stárſzé záś głowy, aby vmiáły, byle tylko chćiáły, rządźić ſámych śiebie y hámowáć namiętnośći ſwych, zá którémi podczás by dźiecká igráią, puſtuią GosłCast 6.
2. [Cudzołożyć, uprawiać nierząd: Synowie twoi opuśćili mie [...]. Nákarmiłem ie/ á oni ſie zcudzołożyli/ á w domu nierządnice puſtowáli [luxuriabantur]. Leop 1577 Ier 5/7 (Linde).
Przen: A wźiąwſzy z ſzat twoich [Jerozolimo] vcżyniłáś ſobie wyſokośći/ y tám y ſam zſzyte/ y puſtowáłáś [fornicata es] ná nich Leop 1577 Ez 16/16 (Linde).]

Synonimy: 1. igrać, szaleć; 2. błaźnić się, cudzołożyć, psocić się.

Cf PUSTOWANIE, PUSTUJĄCY

AN