« Poprzednie hasło: PYSKAĆ | Następne hasło: PYSKŁAĆ SIĘ » |
PYSKŁAĆ (1) vb impf
a jasne.
inf | pyskłać | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | pl | ||
3 | pyskle | pysklą |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | pyskłåł |
imperativus | |
---|---|
pl | |
2 | pysklicie |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
2 | m | byś pyskłåł |
[inf pyskłać. ◊ praes 3 sg pyskle. ◊ 3 pl pysklą.] ◊ praet 3 sg m pyskłåł. ◊ [imp 2 pl pysklicie. ◊ con 2 sg m byś pyskłåł.]
Sł stp brak, Cn s.v. pyplę, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).
[pyskłać czym: ácz áby nieruszyć, á posoką táką nie pyskłáć chorégo, fomentátie czynią OczkoPrzymiot 199.]
[pyskłać czego [składnia zależna od „ważyć się”]: Iż Małżeńſtwo święte ieſt miedzy inſſemi wſſyſtkimi ſtany ſtan vraczony/ podćiwy i łoże nieſpyſkłone [!]/ [...] Aczkolwiek tego świat niebaczy abo niechce baczyć/ abowiem waży śie pyſkłać miſernie członkow ſwoich/ dopuſſcza rod kazić/ nieurzędnie rodzaiu ludzkiego vżywa OrszakPos 28.
pyskłać czym: Bom ia Iehowá Bog wáſz á przeto poświącayćie ſię y bądzćie święći/ bom ia święty/ á (ták) nie pyſklićie duſz wáſzych żadną/ płazą łázącą po ziemi. BudBib Lev 11/44 (Linde); A iáko ten kthory złą gębą ſwą y złym żywotem pyſkle ſłowo Boże y nie cżći go/ pyſkle y nie cżći nie cżłowieká ſłowá Bożego vcżącego/ ále ſámego Páná Kryſtuſá: Thák kto pyſkle Sákrámentá niewiárą ſwoią y niezbożnoſcią/ [...] podeptuie Kryſtuſá Páná GrzegŻarnObr 85, 15; Gdybyś ty s piſm Prorockich y Apoſtolſkich ſwoię Religią wziął/ [...] Tedybyś iey z głupich á ſlepych Pogan nie dowodził/ y ſlepotą ich ſwoiey Religiey nie pyſkłał GrzegŻarnObrProc 285.]
Synonimy: kalać, mazać, plugawić, szkaradzić.
Formacje współrdzenne: popyskłać się, pyskłać się, spyskłać się.
LW