[zaloguj się]

143. Sposób notowania.

Po nagłówku W charakterystycznych połączeniach wypisujemy wyraz hasłowy w odpowiedniej formie, a po nim w kolejności alfabetycznej poszczególne wyrazy wraz z liczbami (nie piszemy jedynki), oddzielone od siebie przecinkiem. Cząstek fakultatywnych ujętych w nawias nie bierzemy pod uwagę w układzie alfabetycznym; przy połączeniach wielowyrazowych o alfabecie decyduje pierwszy wyraz znaczący, np. s.v. MĘŻOBOJCA:

do tarasu sadzać
na miejscu litery t.
Jeżeli zmienia się typ strukturalny połączeń, przed kolejnym przytoczeniem danej formy wyrazu hasłowego stawiamy średnik. Wyraz hasłowy powtarzamy przy każdorazowym przejściu do nowego ciągu alfabetycznego, nawet jeżeli nie wymaga on zmiany formy gramatycznej, np.:
chytrość bezecna (2), chłopia, czartowska (4); chytrość antykrysta, czarta, ducha złego, ludzi (3); chytrość (o)baczyć (10), objawić (2), odkryć itd.

a. Notowanie drugorzędnych odmianek.

aa. Szyk.

Przyjmujemy szyk przeważający w danej strukturze (tj. części oddzielonej średnikami). Wyraz hasłowy zapisujemy po pierwszej pozycji wymienionej, przed nawiasem z liczbą, np. s.v. KACERSTWO:

fundament kacerstwa (3), obrona, owoc (2), początek.

bb. Rodzaj przymiotnika.

Pod hasłami przymiotników wyraz hasłowy podajemy z końcówką zgodną z rodzajem pierwszego w kolejności przytaczanego wyrazu; w nawiasie podajemy po kreseczkach końcówki pozostałych zaświadczonych w materiale rodzajów (tu kolejność ustalona: -a, -e albo -y, -a, albo -y, -e).

cc. Odmianki słowotwórcze i inne.

Odmianki słowotwórcze wyrazów wchodzących w połączenie wymieniamy używając nawiasów fakultatywnych lub, jeżeli to niemożliwe, ujmując postać wariantową w nawias po formacji częstszej. Mają one wspólną liczbę, np.:

ciało (u-, wy)my(wa)ć (12),
ale:
z ciała wypądzać (spądzać) (12).
Podobnie odmianki strukturalne (jeżeli nie mają własnego osobnego ciągu), np.:
czas (do) nauk (2), ... uznania (ku uznaniu) (4).
Imiesłowy lub rzeczowniki odczasownikowe (jeżeli nie wprowadzają zmiany składni) też ujmujemy w nawias i liczymy łącznie, np.:
obrzezować się (obrzezanie, obrzezany) na ciele (3).
Z odmianek fonetycznych uwzględniamy tylko te, które dadzą się przedstawić za pomocą nawiasów fakultatywnych.
Potrzebne uzupełnienia wyrazów łączących się podajemy w klamrze za pomocą schematu, np.:
godny imienia [jakiego], policzenia [miedzy co], przezwania [czym];
uzupełnienia fakultatywne – w nawiasie i klamrze, np.:
([ile] ludzi).
Zapis w pl pozostawiamy tam, gdzie przemawia za tym sens.