• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
    • A. Zasady podziału znaczeń
    • B. Podział wewnętrzny rubryki znaczeniowej
    • C. Struktury składniowe
    • D. Funkcje form gramatycznych
    • E. Połączenia
    • F. Użycia przenośne
    • G. Inne rubryki nienumerowane
    • H. Podrubryki znaczeniowe
    • I. Uwagi o łączliwości
    • J. Uwagi ogólne
    • K. Objaśnienia znaczeniowe
    • L. Odpowiedniki łacińskie
    • Ł. Odpowiedniki polskie wyrazów pochodzenia łacińskiego
    • M. Szczegóły dotyczące semantyki niektórych typów haseł
    • N. Szczegółowe sposoby postępowania przy niektórych komplikacjach materiałowych
    • O. Zebranie uwag technicznych
      • 182. Numerowanie znaczeń
      • 183. Forma graficzna objaśnień
      • 184. Możliwość skracania powtarzanych uwag
      • 185. Stosowanie klamer
      • 186. Statystyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

183. Forma graficzna objaśnień.

Objaśnienia znaczeniowe zaczynamy dużą literą. Stojące przed objaśnieniem skróty dla terminologii specjalnej pisane są małą literą z kropką, skróty strukturalne – wielką literą z kropką. Synonimy w objaśnieniach oddzielamy przecinkami, grupy synonimów odpowiadających poszczególnym węższym odcieniom znaczeniowym oddzielamy średnikami. Uwagi dodatkowe niegramatyczne (np. o zakresie użycia, a także o etymologii) umieszczamy po polskiej części objaśnienia w nawiasie, uwagi gramatyczne (o liczbie, stałej strukturze itp.) – po całym objaśnieniu, przed liczbą statystyczną w klamrze. Lista odpowiedników łacińskich następuje po średniku, małą literą. Polskie odpowiedniki słownikowe wyrazów zapożyczonych następują kolejno po łacińskich, w klamrze (bez żadnego znaku interpunkcyjnego przed nią).
Każda kolejna wyodrębniona część rubryki znaczeniowej pisana jest a linea, z wcięciem. Nagłówki dla struktur zaczynamy małą literą, dla rubryk typu połączeń, porównań itp. – dużą.