Ur. w r. 1541 w Wągrowcu (ówczesny pow. Kcynia, woj. kaliskie, Wielkopolska); zm. w 1597 w Krakowie. Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej (ojciec – sędzia prawa magdeburskiego, ławnik sądu w Wągrowcu).
Kształcił się w Akademii Krakowskiej (1558 – 1559) pod kierunkiem A. Tropera, A. Winklera, S. Grzepskiego, J. Górskiego (przyjaźnił się z B. Herbestem); następnie studiował filologię we Wrocławiu, studia filozoficzne i matematyczne oraz języka greckiego odbył w Wiedniu (1564), w Rzymie (1565 – 1566) uzupełnił wykształcenie studiami teologicznymi oraz nauką języka hebrajskiego. Był wychowawcą ks. Zygmunta w Siedmiogrodzie, jakiś czas nauczycielem języka greckiego, łaciny i niemieckiego w szkole pałacowej biskupa Uchańskiego, ale główny trzon jego życia to działalność pedagogiczna w domach i kolegiach: w 1567 był prokuratorem domu, kaznodzieją, nauczycielem retoryki i jęz. greckiego w Pułtusku, w 1571 – 1573 rektorem kolegium w Poznaniu, w 1578 – 1579 rektorem kolegium w Wilnie, 1579 – 1584 rektorem kolegium w Koloszwarze (Siedmiogród), w 1595 – 1597 był wiceprowincjałem, wreszcie wizytatorem kolegiów w Poznaniu i Kaliszu.