Ur. ok. 1550 w Białej (ówcz. pow. Radomsko woj. sieradzkie, Wielkopolska); zm. w 1599. Pochodzenie szlacheckie – był synem Marcina.
Wykształcenie wyższe zdobył w Akademii Krakowskiej, przedtem uczył się w gimnazjum protestanckim w Brzegu na Śląsku. Mając 23 lata przebywał na dworze podkanclerzego, ks. Piotra Dunina-Wolskiego; po śmierci Batorego, na którego dworze bywał, został sekretarzem podkanclerzego Baranowskiego; od 1588 r. był sekretarzem tytularnym Zygmunta III, służył w wojsku, brał udział w wyprawie gdańskiej (1577) i połockiej (1579). W 1580 r. osiadł na stałe w Białej, a po jej spaleniu w 1588 przez stronników Maksymiliana – w zakupionych Gierałtowicach k. Oświęcimia.