Ur. ok. r. 1543 w Paprockiej Woli (taka miejscowość nie jest notowana w źródłach szesnastowiecznych: w miejscu, w którym można by ją zlokalizować, istniała wieś o nazwie Paprotnia, a zaraz w pobliżu Nowa Wola, w ówczesnym pow. Warka, w woj. mazowieckim; są też Paprotki, w pobliżu granicy mazowieckiej, ale leżące w pow. Rypin w Wielkopolsce); zm. w 1614 we Lwowie. Pochodzenie szlacheckie.
Studiował w Akademii Krakowskiej. Po studiach przebywał na dworze Piotra Gorajskiego, następnie gospodarzył w odziedziczonych wsiach Paprocka Wola i Głogoły; potem przeniósł się do Warszawy i został dworzaninem sekretarza królewskiego, Andrzeja Taranowskiego, któremu towarzyszył w r. 1569 w poselstwie do Turcji. W 1572 powrócił na wieś, został podczaszym dobrzyńskim. Podobno brał udział w wyprawie przeciw gdańszczanom. Po bitwie pod Byczyną jako zwolennik Zborowskich uciekł na Morawy, stamtąd do Czech; w 1598 otrzymał indygenat czeski. W 1606 wrócił na Morawy, osiadł na Śląsku. Był jurgieltnikiem cesarza Rudolfa II. Po wydaniu Herbów odbierał od Batorego roczną penjsę.