Franciszek Pepłowski (1921 – 2009)

Przez całe swoje życie związany był z toruńskim ośrodkiem naukowym. Na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu uzyskał w 1949 r. tytuł magistra filozofii w zakresie filologii polskiej na Wydziale Humanistycznym. Jeszcze w trakcie studiów podjął pracę na UMK, gdzie od 1 IX 1947 do 30 XI 1949 r. pełnił funkcję zastępcy asystenta w Katedrze Języka Polskiego. Później kilkakrotnie pracował na etacie naukowym tejże uczelni w Instytucie Filologii Polskiej na Wydziale Humanistycznym (dzisiejszy Wydział Filologiczny) na przestrzeni lat 1957–1993. W latach 2001–2006 wykładał na filologii polskiej Wydziału Humanistycznego (późniejszy Wydział Nauk Społecznych i Technicznych) Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku. W latach 1987-1989 brał udział w seminarium slawistycznym uniwersytetu w Getyndze, wygłaszając wykłady dla uczestników Götinger Polonisten Kolloquium.
W 1950 r. został zatrudniony w Instytucie Badań Literackich PAN w zespole leksykograficznym w Toruniu, gdzie do końca 1959 r. był sekretarzem redakcji Słownika Adama Mickiewicza. Jednocześnie włączył się do prac nad Słownikiem polszczyzny XVI wieku, dołączając do utworzonej w 1949 r. z inicjatywy prof. Marii Renaty Mayenowej pracowni toruńskiej, którą kierował aż do śmierci.

Naukowo związany był z Instytutem Badań Literackich PAN. Tu uzyskał w 1959 r. stopień doktora, w 1971 r. – tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa polskiego, w 1985 r. – tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 r. – profesora zwyczajnego.

Większość jego publikacji oscylowała wokół tematyki XVI-wiecznej, choć wychodził również poza krąg i tego okresu i zagadnień językoznawczych. Jest autorem lub współautorem kilku książek i pomniejszych opracowań, m.in.: Słownictwo i frazeologia polskiej publicystyki okresu Oświecenia i Romantyzmu (1961), Wiadomości o autorach i dziełach cytowanych w słowniku Lindego (1963), Odczasownikowe nazwy wykonawców czynności w polszczyźnie XVI wieku (1974), Zróżnicowanie leksykalane i stylistyczne w „Poczcie Królewieckiej” z lat 1718–1720 (1990), Pożyczki niemieckie w „Nomenklatorze” Piotra Artomiusza z 1591 roku (1996).

Anetta Luto-Kamińska
foto: archiwum Pracowni