Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BICZOWAĆ SIĘ

Następne hasło: BICZOWANIE »

BICZOWAN (14) part praet pass impf

biczowan (10), biczowany (3), biczowan a. biczowany (1); biczowan OpecŻyw (2), TarDuch, KrowObr (2), KuczbKat, ArtKanc (4); biczowany LatHar (2), SiebRozmyśl.

biczowån, biczowan-.

Fleksja

sg
m	N	biczowån, biczowany

pl
N	m pers	biczowani

sg m N (praed) biczowån (10), biczowany (3); -ån (9), -(a)n (1). ◊ pl N m pers biczowani (1).

Sł stp s.v. biczować, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Bity biczami (14)

Bity biczami (14): O Panie Iezu námiloſciwſſy/ ienżes ku ſlupu przywiązán/ ij też bicżowán bytz rácżyles. OpecŻyw 128, 176; TarDuch [C4]; ktorzy byli Tárgáni/ śćináni/ bitzowani/ doſwiádtzáni KrowObr 60, 49v, 95v; KuczbKat 50; ArtKanc C18, D9v, D 11; LatHar 274, [541]; że iuż był poymány/ [...] Aż náwet biczowány/ y koronowány SiebRozmyśl A3v.

biczowan czym: ksłupu przywiązán/ bicżmi, a miotłami bicżowan/ y po wſzem ćiele zranion. ArtKanc E9.

W charakterystycznych połączeniach: biczowan okrutnie (2), srogo (2).

Synonimy: bit, chlustany.

Cf BICZOWAĆ