[zaloguj się]
[pdf]

CHŁUBLIWY (8) ai

chłubliwy (6), chlubliwy (2); chłubliwy GórnDworz (2), ModrzBaz (2), KochPs, SzarzRyt; chlubliwy OrzRozm, WujJudConf.

Fleksja
sg
mNchłubliwy
Gchłubliw(e)go
Dchlubliw(e)mu
Vchłubliwy
pl
G chlubliwych
A subst chłubliwé
inne formy
pl I - chłubliw(e)mi

sg m N chłubliwy (2). ◊ G chłubliw(e)go (1). ◊ D chlubliw(e)mu (1). ◊ V chłubliwy (1). ◊ pl G chlubliwych (1). ◊ A subst chłubliwé (1). ◊ I m chłubliw(e)mi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI ‒ XVII w.

Chełpliwy, butny, pyszny (8): pomniąc ná ono co był Vlyſſes Aiáxowi chlubliwemu na ſądźie powiedźiał OrzRozm Qv; iż wielki proſtak/ lekki cżłowiek/ y ſproſnie chłubliwy. GórnDworz M, O3; WujJudConf 103; KochPs 12.

chłubliwy czym (1): NArodźie głupią mądrośćią chłubliwy/ Y błędom zmvślnym wierzyć vporczywy SzarzRyt A3.

Szereg: »nadęty a chłubliwy« (1): A przeto Krol [...] niechby śię też niebáwił ludźmi nádętemi á chłubliwemi [arrogantium hominum]. ModrzBaz 20.
a. W funkcji rzeczownika (1): Bo [...] niedbać o to co kto o niem rozumie/ nietylko ieſt chłubliwego [arrogantis] rzecż/ ále y roſpuſtnego. ModrzBaz 59.

Synonimy: butny, chełpliwy, pyszny.

Cf CHŁUBCA, CHŁUBNY

DM