[zaloguj się]
[pdf]

OBŁOMEK (4) sb m

Pierwsze o oraz e jasne (w tym w e 1 r. błędne znakowanie), drugie o pochylone.

Fleksja
sg pl
N obłómek
L obłómkåch

sg N obłómek (3). ◊ pl L obłómkåch (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

1. To, co zostało odłamane, oderwane od jakiejś całości (2): Ambesus, ambestus, oszlomek, oblomek BartBydg 8.
Szereg: »deszczka, obłomek« (1): á one inſſe [więźnie ze statku] ná deſzcżkach przewoźili: á drugich ná onych obłomkach okrętowych [alios in tabulis ferebant, quosdam super ea quae de navi erant]. Leop Act 27/44.
[Przen: Amfractus ... Obłomki prawa Cervus F40 253.]
2. Człowiek nie mający stałego miejsca zamieszkania (2):
Szereg: »gołota albo (alias) obłomek« (2): GDy ſługá czyy rzeczony gołota/ álbo ináczéy obłómek/ ſąśiádowi páná ſwégo [...] krzywdę vczyni/ pan iego będźie powinien zan doſyć vczynić. SarnStat 524, 666.

Synonimy: 2. gołoszyjca, gołota, hołomek, hultaj, nieosiadły, odartus, palipiecek.

JB