[zaloguj się]
[pdf]

OBŻARTY (9) part praet pass pf

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNobżarty
Iobżartym
pl
N m pers obżarci

sg m N obżarty (5). ◊ I obżartym (1). ◊ pl N m pers obżarci (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

1. Żarłoczny, mający skłonność do nadmiernego jedzenia; gulosus Mącz, Calep, Cn (7): Mącz 150b, 247b; HistRzym 122v; [kruk] ſam obżárty ieſt/ y máłe ma nád ſwemi dziećmi politowánie, á gdy ich odbiegá/ Pan Bog ie (mowie piſmo) karmi SkarŻyw 52; Calep 466b; ludzie obżárći y nieczyśći ſą wdzięcznemi przybytkámi czártow. WujNT 143; [Volck Nnn4v].
a. W funkcji rzeczownika (1):
Szereg: »obżarty i pijanica« (1): Zydzi grzeſzyli ſłowem przećiw ſynowi człowieczemu [...] zowiąc go obżártym y pijánicą y przyiaćielem grzeſznikow WujNT 51.
2. Nadmiernie objedzony (2): POd pánem obżárty Pies leżąc bárzo ſmrodził RejFig Cc4; Vino sepultus, Obżarty/ Opiły/ piyány/ od piyańſtwa záſnęły. Mącz 383d.
[Wyrażenie: »pękato obżarty«: Więc dziś dwá korcá mąki ziedzą chárći/ Ogar y Wyżeł/ pękáto obżárci BielawMyśl C4v.]

Synonimy: 1. łakomy, objedzony, żarłoczny; a. łakomiec, łokacz, ożralec, żarłok; 2. natkany, obetkany.

Cf OBEŻREĆ SIĘ, OBŻARLIWY, OBŻARŁY, [OBŻERNY], OŻARTY

DDJ