[zaloguj się]
[pdf]

[PAK cn i pt

a jasne.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Spójnik współrzędny [zawsze na drugiej lub trzeciej pozycji w zdaniu]:
I. cn:
1. Wskazuje na stosunek łączny; wprowadza zdanie będące uzułnieniem lub rozwinięciem treści poprzedzającego zdania: a, zaś; autem, et, vero PolAnt: Thedy powtore wyszel przi szoste a dziewiate godzinie, a vcżinil takież. Przi iedennaste pak godzinie wyszel, a nalazl yne stoiace SandMalEwan Matth 20/6; Y odpowiedaiacz Iezus rzekl k vcżonym w zakonie [...] Sluszeli w sobotę vzdrawiacz? Ale onÿ milcżeli. [...] Powiedal iest pak k wezwanym podobienstwo SandMalEwan Luc 14/7, Luc 16/7; Dwádzieścia lat y dwie było Acháziaſzowi/ [...] imię pák mátce iego (było) Náthália BudBib 4.Reg 8/26 (Linde).
2. Wskazuje na stosunek przeciwstawny: natomiast: Y nynie sie raduie ty sie pak męcżisz [tu vero cruciaris]. SandMalEwan Luc 16/25.
a. Wprowadza człon zawierający zastrzeżenie nadając całości odcień przyzwalający: ale, jednak: Ale prziszedszy y pirwni/ nadziali sie że by więcey mieli wziacz, wzięli sie pak y onÿ iednostayne pieniadze. SandMalEwan Matth 20/10.
II. Partykuła podkreślająca stosunek przyzwolenia: nawet:

Połączenie: »chociaby pak«: przez kthore naſze nieſnaski podobna rzecz iż vpaſc możemy/ chocia by pak nieprzyiaciel nasz j miecża na nas nie dobył bo ſie ſami łatwie porazimy. OrzKsiąż E.

Synonimy: I.1. a, lepak, zaś; 2. lepak, zasię; a. ale, jednak, wszakoż, wszakże; II. nawet.

Cf PAKBY, [PAKLI], PAKLIBY, PAKNIĘ, PAKNIĘŻLI]

KW