[zaloguj się]
[pdf]

PODKOWAĆ (3) vb pf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf podkować
praet
pl
3 m pers podkowali

inf podkować (3). ◊ [praet 3 pl m pers podkowali.]

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu.

1. Przybić podkowę do kopyta konia; calceare Murm, Cn; soleam induere Mącz, Cn; calceare solea, calceatum ferreum suppingere, ferro munire, obducere ungulas Cn (3):
Zwrot: »konia podkować« [szyk zmienny] (3): Calceare equum, eyn pferd beſchlahen Konyá podkowáć Murm 155; Soleas equis induere. Podkowáć kónie. Mącz 169b; SienLek 178v.
2. [Uderzając młotem lub podobnym narzędziem, wykruszyć, wyburzyć od dołu [co, czym]: Podkowali wielką sztukę muru rękami [tj. narzędziami ręcznymi] i dalej kują PiotrDzien 338.]

Synonim: 1. przybić.

Formacje współrdzenne cf KOWAĆ.

Cf [PODKOWANIE], PODKOWANY

AL, JB