[zaloguj się]
[pdf]

POKOŁATAĆ (4) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz kołatać); oba a jasne.

Fleksja
inf pokołatać
praet
sg
3 m pokołatåł

inf pokołatać (1). ◊ fut 2 sg pokołacesz (1). ◊ [3 sg pokołace.] ◊ praet 3 sg m pokołatåł (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżeſ notowanych przyładów) – XVII w.

1. Porozbijać na kawałki, połamać, zniszczyć, zburzyć wiele [[kogo, co], co (pl)] (3): Theodorus pokołátał Bogi pogáńſkie SkarŻyw 188 marg.
Zwrot: »pokołatać na części« (1): Nierozumiey áby ſię w tym kłamſtwá dopuśćił ten S. iſz ofiárę Bogom Pogáńſkim obiecuie. Bo táką obiecował iáką vcżynił: to ieſt iſz ie pokołátáć miał ná cżęśći/ á ſrebro z ktorych vcżynione było vbogim rozdáć SkarŻyw 189.
Szereg: »pokołatać, porozbijać« (1): A on [św. Teodorus] rzekł: kaſz Bogi ſwe przednieyſze do mey komory znośić iſz ie okádzę y domá ie vcżcę [...]. Był temu rad Ceſárz/ przynieśiono ie do Theodorá. A on zámknąwſzy ſię znimi/ wſzytki pokołátał/ porozbijał SkarŻyw 188.
[Przen:

W połączeniu szeregowym: Y trzyma ie [Chrystus słupy i filary] iuſz w obu rękach ſwych/ á ládá kiedy zatrząſnąwſzy iemi obáli/ potłucże á pomołace [!]/ y pałac y Antykryſthá s tymi Philiſtyny nieobrzezanego ſercá KrowObraz N4.]

2. Zastukać w drzwi kołatką, przen (1): O nędzny klucżniku otho ſłyſzyſz iż ſam ten Pan then klucż [do nieba] dzierży/ á nie otwiera im iedno wiernym ſwoim/ thák mi ſie zda iż y ſam pokołáceſz [...]/ á ty drzwi tobie nie będą nigdy otworzone. RejAp 39.

Synonimy: 1. pobić, poborzyć, pogruchotać, połamać, porozbijać, potłuc, stłuc.

Formacje współrdzenne cf KOŁATAĆ.

LWil