Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZEWĘDZONY]

Następne hasło: (PRZEWIADAĆ) »

[PRZEWIAĆ vb pf

Pierwsze e jasne, a pochylone; przewiejać z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja

inf	przewiåć

praet
	sg
3	m	przewiejåł

imperativus
	sg
2	przewi(e)j

inf przewiåć. ◊ praet 3 sg m przewiejåł. ◊ imp 2 sg przewi(e)j.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

1. [Wiejąc przelecieć przez jakiś obszar]
2. [Oczyścić zboże z plew przerzucając je pod wiatr; przen]

1. Wiejąc przelecieć przez jakiś obszar [co]: Surge aquilo wyey wiatrze pulnocnÿ ⟨et⟩ veni auster wiey viatrze poludnÿ perfla hortum meum przeviey hogrod moy TomZbrudzBrul Cant 4/16.

2. Oczyścić zboże z plew przerzucając je pod wiatr; przen [kogo]:

W porównaniu: Czart nas z dopuszczenia Bożego prawie przewiejał, jako na rzeszecie pszenicę przewiewają. AktaSynod I 91; JanWróż 29 (Linde).

Synonimy: 1. przelecieć, przeniknąć, prześć.

Formacje współrdzenne cf WIAĆ.

Cf PRZEWIEWAĆ]