[zaloguj się]

154. Rodzaj uwzględnianych odpowiedników.

Uwzględniamy różne typy odpowiedników: zarówno jednowyrazowe, jak i wieloczłonowe. Odpowiedniki opisowe wprowadzamy przede wszystkim do haseł, dla których nie mamy odpowiedników zwykłych; do innych – tylko opisy zwięzłe i trafiające w istotę rzeczy. (Dotyczy to głównie Cn, gdyż z innych źródeł taką łacinę opisową lepiej zacytować w materiale).
Nie uwzględniamy natomiast w objaśnieniu znaczenia odpowiedników w takich wypadkach, gdy pojedynczy termin łaciński jest w tłumaczeniu polskim połączeniem dwuczłonowym. Odpowiednik taki zamieszczamy przy jednostce frazeologicznej, jeżeli zdecydujemy się dane połączenie polskie wyodrębnić we frazeologii, np.:

»nierządny dom« = fornix, lustrum Mącz; ganea, lupanarium Modrz; prostibulum Vulg.
W wypadku, gdy wieloczłonowe połączenie polskie ma wieloczłonowy odpowiednik łaciński, decydujemy się na zamieszczenie poszczególnych komponentów w liście odpowiedników odpowiednich haseł tylko wówczas, gdy stwierdzimy całkowitą równoległość w odpowiedniości znaczeniowej każdego członu, np. membrum corporis dla połączenia „członek ciała” (w obu hasłach).

a. Zaimki sygnalizujące składnię.

Jeżeli w źródle łacińskim zaznaczono składnię czasownika za pomocą odpowiednich form zaimków aliquis, aliquid, połączeń takich nie traktujemy w zasadzie jako odpowiedniki wielowyrazowe, tj. zapisujemy tylko sam czasownik, np. nie: apellere aliquem, lecz: apellere. Pozostawiamy jednak to dopełnienie, jeżeli jest ono istotnym wyróżnikiem znaczeniowym, por. 156. dla hasła GODZIĆ SIĘ.

b. Odpowiedniki imiesłowów biernych.

Przy objaśnieniu podajemy tylko listę odpowiedników o formie imiesłowu, natomiast odpowiedniki w postaci form fleksyjnych strony biernej wplatamy w cytaty (tak np. s.v. GANION: [vituperatur] – w cytacie).