![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [BARWICZKOWY] | Następne hasło: BARWIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BARWIĆ (4) vb impf
a jasne.
Fleksja
| inf | barwić | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| sg | ||
| 2 | barwisz | |
inf barwić (3). ◊ praes 2 sg barwisz (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) ‒ XVIII w.
Znaczenia
Pozorować, maskować, tuszować, upiększać (4):
barwić co (4): Coż ty to chceſz bárwić rżecz/ práwie złą z ſwego prżyrodzęnia GórnRozm E2v. Cf barwić co przed kim, barwić co czym.
barwić co przed kim (1): KrowObr 178 cf Szereg.
barwić co czym (2): naydvye pan Voyewoda prziczini kthoremy tho czo poczinyl poddanem naſchem barvydz chcze LibLeg 11/160; Niewiem iáko ſłuſznie Swoy właſny wyſtęp cudzą krzywdą bárwić chcemy. KochOdpr C.
Szereg: »barwić, maścić i cukrować«: Dármo teſz tę offiárę Mſzárſką przed proſtymi ludzmi/ ſlowy ſmyſlonymi bárwiſz/ máśćiſz/ y cukruieſz KrowObr 178.
Synonimy: cukrować, farbować, maścić.
Formacje pochodne: przybarwić, ubarwić, zbarwić; nabarwiać.
LZ