« Poprzednie hasło: [BARWICZKOWY] | Następne hasło: BARWIĆ SIĘ » |
BARWIĆ (4) vb impf
a jasne.
inf | barwić | |
---|---|---|
indicativus | ||
praes | ||
sg | ||
2 | barwisz |
inf barwić (3). ◊ praes 2 sg barwisz (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) ‒ XVIII w.
barwić co (4): Coż ty to chceſz bárwić rżecz/ práwie złą z ſwego prżyrodzęnia GórnRozm E2v. Cf barwić co przed kim, barwić co czym.
barwić co przed kim (1): KrowObr 178 cf Szereg.
barwić co czym (2): naydvye pan Voyewoda prziczini kthoremy tho czo poczinyl poddanem naſchem barvydz chcze LibLeg 11/160; Niewiem iáko ſłuſznie Swoy właſny wyſtęp cudzą krzywdą bárwić chcemy. KochOdpr C.
Synonimy: cukrować, farbować, maścić.
Formacje pochodne: przybarwić, ubarwić, zbarwić; nabarwiać.
LZ