[zaloguj się]

BARWIĆ (4) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf barwić
indicativus
praes
sg
2 barwisz

inf barwić (3).praes 2 sg barwisz (1).

stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) ‒ XVIII w.

Pozorować, maskować, tuszować, upiększać (4):

barwić co (4): Coż ty to chceſz bárwić rżecz/ práwie złą z ſwego prżyrodzęnia GórnRozm E2v. Cf barwić co przed kim, barwić co czym.

barwić co przed kim (1): KrowObr 178 cf Szereg.

barwić co czym (2): naydvye pan Voyewoda prziczini kthoremy tho czo poczinyl poddanem naſchem barvydz chcze LibLeg 11/160; Niewiem iáko ſłuſznie Swoy właſny wyſtęp cudzą krzywdą bárwić chcemy. KochOdpr C.

Szereg: »barwić, maścić i cukrować«: Dármo teſz tę offiárę Mſzárſką przed proſtymi ludzmi/ ſlowy ſmyſlonymi bárwiſz/ máśćiſz/ y cukruieſz KrowObr 178.

Synonimy: cukrować, farbować, maścić.

Formacje pochodne: przybarwić, ubarwićzbarwić; nabarwiać.

Cf BARWIENIE, BARWIONY

LZ