« Poprzednie hasło: [CUKIERNY] | Następne hasło: CUKROWANIE » |
CUKROWAĆ (37) vb impf
o oraz a jasne.
inf | cukrować | ||||
---|---|---|---|---|---|
indicativus | |||||
praes | |||||
sg | pl | ||||
1 | cukruję | ||||
2 | cukrujesz | ||||
3 | cukruje | cukrują |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | -ś cukrowåł | m pers | |
n | cukrowało | subst | ||
3 | m | m pers | cukrowali |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | cukruj |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | byś cukrowåł | m pers | |
3 | m | m pers | by cukrowali |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | cukrowåno | |||||
participia | ||||||
part praes act | cukrując |
inf cukrować (6). ◊ praes 1 sg cukruję (1). ◊ 2 sg cukrujesz (2). ◊ 3 sg cukruje (12). ◊ 3 pl cukrują (7). ◊ praet 2 sg m -ś cukrowåł (1). ◊ 2 sg n cukrowało (1). ◊ 3 pl m pers cukrowali (1). ◊ imp 2 sg cukruj (2). ◊ con 2 sg m byś cukrowåł (1). ◊ 3 pl m pers by cukrowali (1). ◊ impers praet cukrowåno (1). ◊ part praes act cukrując (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
cukrować kogo, co (17): Wáſzé nędze beſpieczną niewinność cukruie ZawJeft 39; Bo niewie cżłowiek kiedy co ma iáko to ſmákuie/ áż dopiero gdy to ſtráći/ toż to cukruie. GostGosp 5; GrabowSet Y2; CzahTr D; SzarzRyt A2v. Cf cukrować co komu; co kim, czym; co w kim, w czym.
cukrować kogo, co komu (8): Náucżże mnie W. M. pánie Kriſki tego/ iáko ſtáry cżłowiek [...] ku tey ſzcżęſliwey miłośći/ kthorąś nam w. m. troſzkę przed tym thák bárzo czukrował/ przyść ma. GórnDworz Ll4v; RejZwierc 256; LatHar 284; SzarzRyt B2. Cf Zwrot.
cukrować kogo, co kim, czym (5): Niechcę ich nic cukrowáć/ ich przodki zacnemi RejZwierz 55; RejZwierc 256; ácż w pracey vmiera/ Niedba: nádźieią zyſku/ pot/ cukruie. GrabowSet V3; LatHar 284; Ciebie ia záwſze ſzánuię/ Tobą ſobie świát cukruię. CzahTr [D2].
cukrować kogo, co w kim, w czym (2): RejZwierc 91; Ten żonę Hektorowę ſobie obiecuie/ Ow záśię Helenowę w ſercu ſwym cukruie. GórnTroas 11.
cukrować co (15): KrowObr 178; RejZwierz 135v; RejZwierc 83v; ZawJeft 46; PAnie/ ktoż w gmáchách twoich/ ma mieſzkánie? [...] Ten/ co ná ſercu ſwym/ prawdę piáſtuie/ Ani ięzykiem złych fałſzow cukruie GrabowSet H3v; SiebRozmyśl Mv; Ale iáko widźimy/ ſzátan nie ſpi: ten ſercá ludzkie truie: ten mowkę cukruie KlonWor ded **2v. Cf cukrować co komu.
cukrować co komu (8): RejWiz 65v; Bo iako gęſte Mſzice nagle cię obſiędą Roſkoſzi ſwiata tego/ i odwodzić będą Twoie ſlachetne ſerce od zabaw ucżciwych/ Cukruiąc ci na zdradzie ſmak rzecży zelżiwych. KochSat B4; HistLan Fv; KochPs 73; CzechEp [413]; Vważa pilno: z żołćią być zmiéſzano Obaczy/ co mu przedtym cukrowano. ZawJeft 25; Bo cukruy ty ſobie iáko chceſz pijańſtwo/ záwżdy ie przedśię miernośći naydźieſz przeciwné. KochPij C3v, Cv.
cukrować czym (5): KrowObr 178; Tákżeć też tá cukruie ſwymi poſtawámi/ Lecż wſzędy gorzki piołyn pod iey potráwámi. RejWiz 28; RejZwierc 83v; CzechEp [413]; GrabowSet H3v.
Synonimy: 1. słodzić; 2. farbować, piękrzyć, zalecać, zdobić; a. barwić, maścić.
Formacje pochodne: ocukrować, pocukrować, przycukrować, ucukrować, zacukrować; pocukrzyć.
Cf CUKROWANIE, CUKROWANY
MM