« Poprzednie hasło: OCUCONY | Następne hasło: OCUKROWAN » |
OCUKROWAĆ (121) vb pf
Oba o oraz a jasne.
inf | ocukrować |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | ocukrowåł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | ocukruj |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
2 | m pers | byście ocukrowali |
inf ocukrować (12). ◊ fut 2 sg ocukrujesz (6). ◊ 3 sg ocukruje (2). ◊ 3 pl ocukrują (1). ◊ praet 3 sg m ocukrowåł (1). ◊ imp 2 sg ocukruj (54). ◊ con 2 pl m pers byście ocukrowali (1). ◊ part praet act ocukrowåwszy (44).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) – XVII w.
- Osłodzić, przyprawić cukrem
(121)
- Przen (8)
ocukrować co (10): ale oczukruj ten ſirop miernie FalZioł 127a, I 1b, 3a, 28b, 44c, 67d, 154b, V 70; á ocukrowawſzy onę iuchę w ktoréy wrzáło źielé noc y dźień day ią pić choremu SienLek 139v, 105v.
W charakterystycznych połączeniach: ocukrować dobrze (14), miernie, trochę (6), według wolej; ocukrować juchę, syrop, wino, wodę.
»ocukrować albo osłodzić« (6): Dzieciom tho oczukrować albo oſlodzić możefz, á dawać rano pić po kielko dni. FalZioł V 70, I 57c, 59c, 66c, V 82; oſtáthek [wody] ocukruy álbo z miodem oſlodź/ dayże choremu pić po kilká dni. SienLek 105v.
ocukrować komu (1): Stákowych tedy przymiotow opilce ma ſie wyſtrzegáć káżdy obywátel tego złego naſienia/ ktore ták Szátan ludziom ocukrował/ że przeto ſámo wiele ich do zginienia prowádzi. Phil L4.
ocukrować przed kim (1): Ale iżeby to ſwoie vboſtwo ſmyſlone/ álbo proznowánie/ przed ludzmi proſtymi mogli ocukrowáć/ przeto ty ſlowá ku temu Páná Kryſtuſowe zwykli przywodzić KrowObr 140.
ocukrować komu (1): raczył nam pan Chryſtus onę śmierć przez piérwſzégo Iádámá ná nas wnieśioną ocukrowáć: ábyſmy ſye iey nieſtrácháli BiałKat 176.
[ocukrować czym: wżdy niemoże bydź ták máłá rzecz/ któréyby Król/ ocukrowawſzy ią ludzkośćią/ dáć niemógł. SenekaGórn 84 (Linde).]
Synonim: osłodzić.
Formacje współrdzenne cf CUKROWAĆ.
OD