[zaloguj się]
[pdf]

PIĘKRZYĆ (4) vb impf

piękrzyć (3), piększyć (1); piękrzyć Mącz (3); piększyć BudBib.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 piękrzę
2 piększysz

praes 1 sg piękrzę (3). ◊ 2 sg piększysz (1).

Sł stp brak, Cn: piękrzyć, Linde XVII – XVIII w.: piększyć.

Czynić pięknym, ozdabiać; mangonizare Mącz, Cn; investire, ornare Mącz; comere, exornare, fucare, nitorem cuti inducere Cn (4): Mangoniro, Wyſmukuyę/ Piękrzę/ Przipráwiam/ foremno á Skupno czinię. Mącz 207d; Orno, Chędożę/ Piękrzę/ Przibieram/ Też gotuyę/ przipráwiam Mącz [269]b, 490d; [Volck Qqq3].
Przen [co] (1): Co piękſzyſz drogę twoię [Cur diriges viam tuam] ſzukáiąc miłośći? (marg) Niektorzy tak czytáią. Przeto też náucża/ że ſą złe drogi twoie. (–) BudBib Ier 2/33.

Synonimy: chędożyć, przybierać, przyprawiać, wysmukować, zdobić.

Formacje współrdzenne: piękrzyć się, przypiękrzyć, upiększyć; przypiękrzać, upiększać się.

LW