[zaloguj się]
[pdf]

BLIZNEK (7) sb m

-z- (6), -s- (1).

Fleksja
sg pl
N bliznek bliznkowie
G bliznków
A bliznka

sg N bliznek (1). ◊ A bliznka (1). ◊ pl N bliznkowie (4). ◊ G bliznków (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Jedno z kilkorga dzieci urodzonych podczas jednego porodu; bliźniak; geminus Mącz, Calag; vopiscus Mącz (7): Gemini, Bliźnięta/ Blisnkowie. Mącz 143a; Trigemini, Troyácy/ to yeſt trzey za ras vrodzeni/ álbo trzey bliznkowie Mącz 465a, 136a, 507d; Calag 600.
Zwrot: »bliznka urodzić«: Drugich álbo powtornych Xiężyców bliznká vrodźiłá. Mącz 385c.
Wyrażenie: »niewczesny a zostały bliznek«: Niewczeſny/ álbo zoſtáły bliznek/ to yeſt/ gdy yeden z bliznków czás rodzenia vprzedza a martwo ſie rodźi Mącz 507d.

Cf BLIŹNIAK, BLIŹNIEC, BLIŹNIĘTA

BZ