[zaloguj się]
[pdf]

BLIŹNIAK (2) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N bliźniåk bliźniåkowie

sg N bliźniåk (1). ◊ pl N bliźniåkowie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Bliźnię, jedno z dwojga dzieci urodzonych podczas jednego porodu; alter geminis, bignus, opiscus, vopiscus Cn (2): Castor et pollux, Dwá brácia bliźniåkowie/ albo bliźnięta. Mącz 40c; A Thomaſz ieden ze dwunaśćie/ ktorego zowią Didymus, (marg) Didymus, blizniak. (–) nie był z nimi kiedy przyſzedł leſus. WujNT Ioann 20/24.

Cf BLIZNEK, BLIŹNIEC, BLIŹNIĘTA

BZ