[zaloguj się]
[pdf]

BŁAZNOWAĆ (27) vb impf

oba a oraz o jasne (w tym w pierwszym a 2 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf błaznować
indicativus
praes
sg pl
1 błaznuję błaznujemy
2 błaznujecie
3 błaznuje błaznują
praet
sg
3 m błaznowåł
f błaznowała
fut
sg
3 m będziesz błaznowåł
imperativus
sg
2 błaznuj
3 niechaj błaznuje

inf błaznować (6). ◊ praes 1 sg błaznuję (3). ◊ 3 sg błaznuje (6). ◊ 1 pl błaznujemy (1). ◊ 2 pl błaznujecie (1). ◊ 3 pl błaznują (3). ◊ praet 3 sg m błaznowåł (3). f błaznowała (1). ◊ fut 3 sg m będziesz błaznowåł (1). ◊ imp 2 sg błaznuj (1). ◊ 3 sg niechaj błaznuje (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

1. Zachowywać się jak błazen, postępować niepoważnie, nieprzyzwoicie; stroić żarty zwłaszcza nieprzyzwoite; iocari Mącz, Cn; ineptire, mimo subservire, morari Mącz; ludere Cn (15): RejKup Mv; OrzRozm R; Ineptio, Błáznuyę nietráfnie ſobie poczynam Mącz 169c, 174a, 221d, 233b; A wżdy mi tego nie gań/ co czáſem błáznuie/ Mądry ktory w tey mierze czuynie poſtępuie. Prot C4; KochFr 131; KochSz C3; KochPieś 23.

błaznować komu: Nagrobek Gąſce. IVż nam/ Gąſká nieboże/ nie będźieſz błáznował KochFr 130.

błaznować z kim: Chczeſly to odnas przymować My ſtobą niechczyem błaznować. RejKup G.

Zwrot: »k stołu błaznować«: A mnie więc/ który k ſtołunie vmiém błáznowáć/ [...] Potrzebá kłoſy zbiéráć/ niechcęli náuki Vczyć ſye ſobie trudnéy dla obrocznéy ſztuki. KochMarsz 154.
Szereg: »błaznować, żartować« (2): Pánowie/ á błáznuiećie? Czy ták s námi żártuiećie? MWilkHist D2; Nierádźi my błáznuiemy Ani z ludźmi żártuiemy, MWilkHist D2.
2. Udawać, zwodzić (4): RejKup v2; OChus iż rad błáznował nie dał mu nikt wiáry PaprPan O3.

błaznować kim, czym (2): RejWiz 27v; A wżdyć przedſię iábłuſzká ſmákuią/ A thák tobą miſternie błáznuią/ Ze prze kęs tey docżeſney ſwey woley/ Nie bacżyſz nic w iákieieś niewoley. RejPos Bv. Cf Szereg.

Szereg: »błaznować i zwodzić«: Lepiey ia nieboracżku znam támty roſkoſzy/ Y iáko ſie tá Kſieni tám z nimi kokoſzy. Iáko ſwiátem błáznuie y iáko gi zwodzi RejWiz 27v.
3. Wyśmiewać się, szydzić, drwić z kogoś; insultare, ludos facere Mącz (7): Sumnienie iuż kywa namię. Palczem na czie vkazuie Czart ſię ſmieiać czos blaznuie. Pleban mnima by ſię ſniego ſmyał. RejKup Iv; Ludos facere, Błaznowáć/ Náſmiewáć ſie z kogo. Mącz 198d, 365c.

błaznować z kogo, czego (4): March1 A4v; Iezli tego miłuieſz/ kto ćie niemiłuie/ ty ſwą miłoſć tráćiſz/ á on ſćiebye błáznuie. March3 V5; RejJóz F; Boday wieć drugy ras wſtala A ſpaczyorkow bląznowala. RejKup 16.

4. Zachowywać się jak człowiek obłąkany (1): Vchodząc śmierći Brutus/ vcżynił ſie ſzalonym/ błáznował krolowi chodząc s kijem iáko błazen BielKron 105v.

Synonimy: 1. zwodzić; 2. nagrawać, naigrawać, naśmiewać się; 3. kunsztować, śmieszyć, trafnować, żartować; 4. szaleć.

Formacje pochodne cf BŁAŹNIĆ.

Cf BŁAZNOWANIE

KN