[zaloguj się]
[pdf]

BŁĄDZENIE (6) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N błądzenié
G błądzeniå
A błądzeni(e)

sg N błądzenié (4); -é (1), -(e) (3). ◊ G błądzeniå (1). ◊ A błądzeni(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde brak.

1. Błąkanie się, tułanie, zabłąkanie; krążenie (o gwiazdach); aberratio Calep; erratio Cn (3): á toć było podobieńſtwo onego wyśćia y onego błądzenia po puſzcży przodkow naſzych. RejPos 141v; Calep 4b; Dał świátło gwiazdom/ y iedne zábáwił Ná mieyſcu/ drugie iego wdáło chcenie/ W rządne błądzenie. SzarzRyt B4.
2. Szaleństwo, obłąkanie; deliquium animi, deliramentum Mącz (2): Deliquium animi, Błądzenie vmysłu. Mącz 195a.
Wyrażenie: »błądzenie rzeczą«: Deliramentum, Błąd/ błądzenie rzeczą/ Szaleńſtwo/ Głupſtwo. Mącz 195c.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Erratio ‒ Bładzenię. Calep 372b.

Synonimy: 1. błąkanie, tułanie; 2. obłąd, szaleństwo.

Cf BŁĄD, BŁĄDZIĆ, BŁĘDLIWOŚĆ, BŁĘDNOŚĆ

DM