[zaloguj się]
[pdf]

BŁOGI (17) ai

Teksty nie oznaczają ó; prawdopodobnie o jasne (tak w błogo).

Fleksja
sg
mNbłogi fNbłogå nNbłogié
Abłogi(e)go Abłogą Abłogi(e)
pl
N m pers błodzy
A m pers błogi(e)

sg m N błogi (4). ◊ A błogi(e)go (1). ◊ f N błogå (1). ◊ A błogą (1). ◊ n N błogié (1). ◊ A błogi(e) (1). ◊ pl N m pers błodzy (7). ◊ A m pers błogi(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Szczęśliwy (17): A toć nie są tacy błodzy, Jako o nich dzierżą mnodzy. BierRozm 7, 22.
Szereg: »szczęśliwy, błogi«: Tuś onę ſzcżęſliwą duſzę/ onę duſzę błogą Poſłał niewrotną drogą. KlonŻal B4v.
Przen: Obfity (1): lecż komu pot z cżołá Cżęſty płynął w me cżáſy/ błoga mu ſtodołá RybGęśli B4.
a. Wyróżniony przez Boga, błogosławiony; beatus PolAnt (13): OpecŻyw 161v; Błogi mąſz ktory rozmyſla mądrze zacne rzecży BudBib Eccli 14/20, Mal 3/15, Sap 2/16; Iesli bywacie ſromoceni dla imienia Chriſtuſowego/ błodzy (śćie) BudNT 1.Petr 4/14, Matth 5/3, 4 [5] [2 r.], 11/6, Rom 4/7, 8, Apoc 19/9.
Szereg: »błożen albo błogi«: Błożeneś álbo Błogiś Simonie BudNT b7v.

Synonimy: szczęsny, szczęśliwy; a. chwalebny.

Cf BŁOGOSŁAWIONY, BŁOŻEN

ZZa