[zaloguj się]
[pdf]

BŁYSKAĆ (8) vb impf

błyskać (6), bliskać (2); błyskać BartBydg, Leop, Mącz (2), KochSz, KochProp; bliskać Calep (2).

Fleksja
inf błyskać
indicativus
praes
sg pl
1 błyskåm
3 błyskå błyskaią
fut
sg
3 m będzie błyskać

inf błyskać (1). ◊ praes 1 sg błyskåm (4). ◊ 3 sg błyskå (1). ◊ 3 pl błyskaią (1). ◊ fut 3 sg m będzie błyskać (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Świecić się, lśnić nagłym, krótkotrwałym blaskiem, migotać; resplendere, vibrare BartBydg; intermicare, micare Mącz; fulgere, praeradiare Calep (8): BartBydg 238b; Intermico, id est inter, et in medio mico, Miedzy poſrzodek błyskam. Mącz 220d, 220c; Praeradio ‒ wprzod ſwieczę. błiskam. Calep 838a.
a. O piorunie, błyskawicy (2): [Pan] Będzie błyſkáć [coruscabit]/ y ktoż ſie niebędzie bał? Leop 4.Esdr 16/10; Calep 439b.
b. O odblasku, połysku przedmiotów lśniących (2): Zefir ná ćichym morzu podnośi báłwány/ [...] A płynąc przećiw ſłońcu dáleko błyſkáią KochProp 14.
Zwrot: »szablą błyskać«: [Pani biała] To w tę/ to w owę ſtronę ſzáblą błyſka KochSz B3v.

Synonimy: łsnić się, łyskać się.

Formacje pochodne: wybłyskać; przebłyskawać; zabłysnąć; błyszczeć, zabłyszczeć.

Cf BŁYSKAJĄCY, BŁYSKANIE

KN