[zaloguj się]
[pdf]

BONTOWNY (3) ai

bontowny (2), buntowny (1); bontowny WujJud (2); buntowny ModrzBaz.

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
pl
G bontownych
D bontownym

pl G bontownych (2). ◊ D bontownym (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Buntowniczy, sprzeciwiający się ustαlonemu prawu, porządkowi; factiosus, seditiosus, tumultuosus miles, turbidus homo Cn (3): Cżego ſie ná Zwingliuſzowę/ y ná inych bontownych miſtrzow náukę łácno dowieść może WujJud 33v, 2.
Szereg: »buntowny a niespokojny«: á od poſtronnych ludźi/ áni buntownych á nieſpokoynych obywátelow Rzecżpoſpolita inácżey bronioná być nie może ModrzBaz 126v.

Synonimy: burzliwy, nieposłuszny, niespokojny, swarliwy, zamieszany, zapalczywy, zwadliwy.

Cf [BUNTOWLIWY]

KN