![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: BRZEŻYSTY | Następne hasło: [BRZĘCZENIE] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BRZĘCZEĆ (2) vb impf
Fleksja
| indicativus | |
|---|---|
| praes | |
| pl | |
| 3 | brzęczą |
praes 3 pl brzęczą (1). ◊ part praes act brzęczęcy BielSen (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.: brzęczyć.
Znaczenia
- Wydawać dźwięki metaliczne
(2)
- a. O dźwiękach muzycznych (1)
- b. O dźwiękach właściwych owadom (1)
Wydawać dźwięki metaliczne (2):
a. O dźwiękach muzycznych (1): Chwalcye go ná cymbalech ktore głośno brzęcżą [Laudate eum in cymbalis bene sonantibus Vulg Ps 150/5] LubPs gg.
b. O dźwiękach właściwych owadom (1): A brzęcżęcy ná kwiećiu zbieráły miod pſzcżołki. BielSen 6.
Synonimy: a. brzmieć; b. bęczeć.
Formacje pochodne cf BRZĘKAĆ.
BC