[zaloguj się]
[pdf]

CAROWA (4) sb f

carowa (3), carzowa (1); carowa GórnDworz (3); carzowa BielKron.

Oba a pochylone, o jasne.

Fleksja
sg
N cårowå
G cårow(e)j
D cårow(e)j

sg N cårowå (1). ◊ G cårow(e)j (1). ◊ D cårow(e)j (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Zapożyczony z Rusi tytuł władczyni, panującej tatarskiej (1): iáko byłá Tomiris Czarowa Tátárſka GórnDworz Z6v.
2. Zapożyczony z Rusi tytuł żony „cara” (tj. chana) tatarskiego (3): [Zofia] poſłáłá dáry Carzowey Tátarſkiey BielKron 429; ktory oddawſzy dáry/ dwie ſtrzałce od Cará/ á chuſtkę modrą od Carowey/ niemiał nic inego w ſwey legáciey/ iedno záleczánki. GórnDworz P, P v.

Synonimy: cesarzowa, krolowa.

Cf CARZYCA

HG