[zaloguj się]
[pdf]

CEDZIĆ (40) vb impf

cedzić (9), cadzić (1) KochBr.

e jasne.

Fleksja
inf cedzić
indicativus
praes
sg pl
1 cedzę
3 cadzi cedzą
imperativus
sg
2 cedź

inf cedzić (3). ◊ praes 1 sg cedzę (1). ◊ 3 sg cadzi (1). ◊ 3 pl cedzą (4). ◊ imp 2 sg cedź [zapis: -dz] (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Przesączać, wolno przelewać, przepuszczać przez sito; colare Mącz, Cn; declarare, defaecare, deliquare, exprimere, liquare, percolare, recolare, saccare, transcolare Cn (10):

cedzić co (5): Gutturnium Koſſ przez ktory cedzą wyno. Murm 151; wezmi mchu białego [...] włoż w worek á przez to czedz ług FalZioł V 117, V 65, 76v; Iuż nie wino/ ále ług cádźi ku potrzebie KochBr 151.

cedzić przez co (2): Cedzę przes śyto/ durſzlák álbo chuſtę. Mącz 59d, 59d.

Przen (3):
a) Przekazywać, wpajać wiadomości, cechy charakteru [co] (2): Trzebá tedy Chriſtuſá vkázowáć dźiećiam/ á znáiomość Bożą wnie znienagłá cedźić [est ... instillanda]. ModrzBaz 11v; ktorzi pochlebuiąc dźiatkam wielkich Pánow/ [...] w ich ſercá cedzą [instillant] pychę y nádętość ModrzBaz 12.
b) Pić [co] (1): Ktorzy tocżą y cedzą chłopiątek niewinnych Z żyłek/ z ſercá/ żywą krew KlonWor 29.

Formacje pochodne: odcedzić, przecedzić, scedzić, wycedzić; przecedzać, wycedzać.

Cf CEDZĄCY, CEDZENIE, CEDZONY

DM