Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: CHWYTAĆ SIĘ

Następne hasło: CHWYTANIE SIĘ »

CHWYTANIE (5) sb n

a jasne, e z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja

	sg
N	chwytani(e)
G	chwytaniå
D	chwytaniu

sg N chwytani(e) (1). ◊ G chwytaniå (2). ◊ D chwytaniu (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. chwycić.

Znaczenia

1. Grabienie, rabowanie (1)
2. Porywanie, łowienie, polowanie na coś (2)
3. Zabieganie, staranie się (2)

1. Grabienie, rabowanie (1): Aby tedy tákowi od wſzelkiéy przyczyny tułánia ſie y chwytánia [rapiendi JanStat 584] boiáźnią winy byli odwiedźieni SarnStat 519.

2. Porywanie, łowienie, polowanie na coś (2): [Krogulec] Pierwſzego roku mało może ku chwythaniu FalZioł IV 17c.

chwytanie czego (1): á niewiem by nietrudnieyſza niż [...] kotá od chwytánia myſzy oducżyć. CzechRozm 68.

3. Zabieganie, staranie się; prensatio Mącz; captatio, consectatio Cn [czego] (2): Ad consilium praensandum tempus esse, Ku chwytániu dobrey rádi. Mącz 318a, 318a.

Synonimy: 1. drapiestwo, grabienie, grabież, kradzież; 3. zabieganie.

Cf CHWYTAĆ, FATANIE