[zaloguj się]
[pdf]

CIĄDZAĆ (5) vb impf

ciądzać (5), [ciędzać].

Fleksja
inf ciądzać
indicativus
praes
sg pl
2 ciądzåcie
3 ciądzå
praet
pl
1 m pers -smy ciądzali, -m ciądzali

[inf ciądzać.] ◊ praes 3 sg ciądzå (1). ◊ 2 pl ciądzåcie (2). ◊ praet 1 pl m pers -smy ciądzali (1) BudBib, -m ciądzali (1) ZapWar.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. praw. Zajmować mienie jako należność za długi (tu samowolnie, bezprawnie) [kogo o co] (1): yako ya szyakvbem y stanislavem braczya szwoyą nyevczynylym krzyvdy robothnemu andrzeyowy [...] anym go Czyadzaly o czynsch anym othnyego wszyaly Czynszv kthorego nyebyl vynyen ZapWar 1507 nr 1980; [a ty ktorzi niemieli czo dać: ciędzać y dobytki iem pobrać rozkazał. Ekonom Iv].
2. Porywać, rabować; auferre vi, rapere PolAnt [kogo] (4):
W przen (4): Izali ćiądza cżłowiek Bogi? Bo wy mnie ćiądzaćie. BudBib Mal 3/8, 3/9.

ciądzać w czym (1): Ale rzecżećie/ wczymeſmy ćię ćiądzali? Wdźieśięćinach y w(obłacżániu) pierwizn. BudBib Mal 3/8.

Formacje pochodne: pociądzać; ciądzywać.

Cf CIĄDZANIE, CIĄŻAĆ

KW