[zaloguj się]
[pdf]

CZYTACZ (11) sb m

a jasne

Fleksja
sg pl
N czytacz czytacze
D czytaczowi
A czytacze
V czytaczu

sg N czytacz (1). ◊ D czytaczowi (1). ◊ V czytaczu (3). ◊ pl N czytacze (5). ◊ A czytacze (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Człowiek czytający, czytelnik [w tym: V sg (3)] (6): KrowObr 192; że niemáſz tak podłych kśiąg z ktorychby ſię pilny Cżytácż nie mógł cżego naucżyć. BudNT przedm dv; Láſkáwemu cżytácżowi Symon Budny zdrowia. BudNT Ff6; MOY cnotliwy Cżytácżu/ y wy co ſłuchaćie/ Ktorzy tymto wierſzykom vſzu ſwych/ dawaćie. CzahTr A4v, Kv, K2.

W charaterystycznych połączeniach: czytacz cnotliwy (3), łaskawy, pilny.

a. Lektor, kleryk, mający drugie, niższe święcenie kapłańskie, zajmujący się w kościele katolickim czytaniem w czasie nabożeństwa Pisma św. wiernym, dozorem nad księgami kościelnymi itp. (5):
Szereg: »czytacz albo czytelnik« [szyk 3 : 2] (5): Drugie zowiećie tzytátze álbo tzytelniki/ tym teſz Brody naprzod ogoliwſzy ten vrząd dáiećie mowiąc. KrowObr 120; Cżytátze albo tzytelnicy máią tzytáć to co maią powiedáć KrowObr 120, 120 [2 r.], Tt3v.

Synonim: lektor.

Cf 1. CZCICIEL, CZYTELNIK

BC