[zaloguj się]
[pdf]

DAWIONY (13) part praet pass impf

dawiony (1), dawion a. dawiony (12); dawiony SkarŻyw.

a pochylone; teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
sg
mNdåwiony nN
G Gdåwion(e)go
L Ldåwionym
pl
G dåwionych
A subst dåwion(e)

sg m N dåwiony (1). ◊ n G dåwion(e)go (1). ◊ L dåwionym (1). ◊ pl G dåwionych (8). ◊ A subst dåwion(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Duszony; zabijany przez duszenie (13): Zábić go [Romualda] mnich ieden chćiał y dawiony od dyabłá/ iego wzywánim wybawion. SkarŻyw 574 marg.
a. W tekstach biblijnych przy wyliczaniu zakazanych rytualnie gatunków mięsa (12): A to co o krwi y dawionym Apoſtołowie powiedzieli/ do cżáſu tylo trwáć miáło/ poki ſię z tego Zydowie gorſzyli. SkarJedn 238; WujNT 463.
Wyrażenia: »mięso dawione« (1): mięſá ſurowego y mięſá dawionego ze krwią ieść nie będźiećie. BibRadz I 5c marg.

»dawione rzeczy« = suffocata Vulg, PolAnt [szyk 5 : 4] (9): BibRadz Act 15/29; SkarJedn 232, D4v; Lecz o tych ktorzy vwierzyli z Pogánow/ myſmy piſáli/ ſtánowiąc/ áby ſię wyſtrzegáli tego co ieſt ofiárowano báłwanom/ y krwie/ y rzeczy dawionych/ y porubſtwá. WujNT Act 21/25, 15/20, 29, s. 462, Bbbbbb3; Apoſtołowie [...] dekretem ſwym zakonnego iedzenia krwie y dawionych rzecży zákazowáli. PowodPr 38.

Synonimy: duszon, ściskany.

Cf DAWIĆ, DŁAWION

TK