[zaloguj się]
[pdf]

DĘTY (12) ai

Fleksja
sg
mNdęty fNdętå nN
A A Adęt(e)
pl
N subst dęt(e)
A subst dęt(e)
inne formy
pl I - dęt(e)mi

sg m N dęty (2). ◊ f N dętå (2). ◊ n A dęt(e) (2). ◊ pl N subst dęt(e) (1). ◊ A subst dęt(e) (3). ◊ I dęt(e)mi (2).

Sł stp s.v. dąć, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVIII w.

Pusty wewnątrz, wydmuchany; cavus, concavus Cn (12): wſzitki ſwe rzemieſlniki obeſłał [Aleksander] y roſkazał im rozmaite obrazi dete [!] zmiedzi y z żelaza działać BielŻyw 158; HistAl Iv [2 r.]; Wyſokość ſłupu iednego byłá na ośmnaśćie łokiet/ [...] á wnątrz był dęty [intrinsecus cava erat] BibRadz Ier 52/21; Calamus, Káżda rzecz która z ſwego przirodzenia czcza/ álbo dęta yeſt Mącz 31a, 93d; Y tákże oná gorá właśnie iákby dęta/ [...] Onę rozboynią y on loch nágotowáłá Kákuſowi KlonWor 21.
Wyrażenia: »drzewce dęte« = rurka drewniana wypełniona prochem, pełniąca rolę lontu [szyk 2 : 2] (4): ieſli iuż prochy podſádziſz/ przytkni drzewce dęte długie náſypáne nieſtánowionego prochu BielSpr 63, 63, 65 [2 r.].

»trąba dęta« (1): Ná then cżás záwołáli ſynowie Aaronowi/ w trąby dęte trąbili [in tubis productilibus sonuerunt]/ y dáli ſie ſlyſſeć głoſem wielkim Leop Eccli 50/18.

Synonimy: czczy, prożny, pusty, wydrożony.

Cf DĄĆ, DĘTOWYNIOSŁY, NIEDĘTY

LW