![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: DOJUTROWANIE | Następne hasło: [DOJZRDZEĆ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOJUTRZNY (2) ai
o jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | f | N | dojutrznå | |
| I | dojutrzn(e)m | I | |||
sg m I dojutrzn(e)m (1). ◊ f N dojutrznå (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Nietrwały, doczesny, mający trwać do jutra (2): długi wiek/ w ktorym ták ſie rozkocháli/ W tey tu śmiertelnośći y wielcy y máli. Może być beſpiecżnie doiutrznem názwány: Bez przeſtrogi tłumi vbogie y Pány. WisznTr 32.
W przeciwstawieniu: »wieczny ... dojutrzny« (1): nie Syná Bożego tá miłość byłá/ ále ſyná cżłowiecżego/ nie oná ſzcżęſliwa/ ále nędzna/ nie wiecżna/ ále doiutrzna/ ktoreyby Apoſtoł nie zwał [...] dziwną y nie wyſłowioną miłością. CzechRozm 58v.
Synonimy: doczesny, nietrwały, przemijający.
TK