[zaloguj się]
[pdf]

DOLAĆ (6) vb pf

o jasne, a pochylone.

Fleksja
inf dolåć
imperativus
sg
2 dol(e)j

inf dolåć (2). ◊ fut 1 sg doleję (1). ◊ 3 sg doleje (1). ◊ imp 2 sg dol(e)j (1). ◊ part praet act dolåwszy (1).

Sł stp brak, Cn s.v. dobijać, Linde XVI(XVII) ‒ XVII w.

Dodać więcej płynu, nalać do pełna, napełnić; nalać; ad summum complere Mącz (6): Albo owi kwartarze/ co tu wam ſzynkuią/ Dáleko nie dolawſzy/ ná tram przypiſuią. RejWiz 162v; á co vleieſz thego winá záſye doley/ niechay będźie bárzo mocne wino SienLek 190.
Zwrot: »do wierzchu dolać« (1): Ad summum complere, Aż do wierſchu dolać. Mącz 304d.
a. O pijaństwie: upić, odurzyć trunkiem alkoholowym (3):

dolać kogo (2): PowodPr 73; A gdy go iuż doleie/ z kárcżmy go wywabi Miedzy gory: tám go iuż do końcá oſzwabi. KlonWor 26.

Zwrot: »do upaści dolać« (1): Zadnego weſela/ żadney bieśiády/ żadnych zchadzek/ niemogą odpráwić/ żeby ieden drugiego áż do vpaśći niemiał dolać abo vpoić. PowodPr 73.
Szereg: »dolać abo upoić« (1): PowodPr 73 cf Zwrot.
W przen (1):
Zwrot: »brzucha dolać« = upić się (1): Opiły. Brácie nápoły ſzáleię/ Kiedy brzuchá nie doleię RejZwierc [233].

Synonimy: dopełnić, napełnić; a. upoić.

Formacje pochodne cf LAĆ.

BC