[zaloguj się]
[pdf]

DOLICZYĆ (2) vb pf

Fleksja

inf doliczyć (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVII w.

1. Dodać, przydać, dołożyć; tu: o pieniądzach [komu] (1):
Szereg: »doliczyć i dosypać« (1): kthorem [rzecznikom i prokuratorom] onę ſwą rzecż mocno wręce dáye/ ktorą áby wygráli nie żáłuye im dolicżyć y doſypáć GliczKsiąż N3v.
2. Dokończyć liczenia; explere numerum alicuius rei Cn (1):
Przen (1):
Zwrot: »dni [czyich] doliczyć« = doprowadzić do końca ludzkie życie, dać umrzeć (1): [Boże] Proſzę/w pokoiu rácż dni mych dolicżyć/ Przytym/ do wiecżney chwały/ drogi życżyć. GrabowSet I.

Synonimy: 1. dodać, dołożyć.

Formacje pochodne cf LICZYĆ.

Cf DOLICZENIE, DOLICZONY

BC