[zaloguj się]
[pdf]

DOMNIMANIE (66) sb n

domnimanie (37), domniemanie (29); domnimanie OpecŻyw (7), OpecŻywPrzedm, ForCnR, BartBydg (2), BielŻywGlab (2), WróbŻołt, SeklKat, LibMal, LubPs, SienLek, HistRzym, BudNT, ModrzBaz, KochSz; domniemanie BierEz (4), PatKaz II, FalZioł, BielŻyw (2), MiechGlab, KłosAlg, HistAl (2), MurzHist, Mącz (3), BielSpr (2), WujNT (2), SarnStat; domnimanie : domniemanie GlabGad (1 : 2), LibLeg (1 : 1), GroicPorz (1 : 2), BielKron (10 : 2), StryjKron (2 : 1).

-e- (28), -ę- (1).

o oraz a jasne, końcowe e pochylone; -é- (2), -e- (2); -é- SarnStat, -é- : -e- Mącz (1 : 2).

Fleksja
sg pl
N domnimani(e) domnimaniå
G domnimaniå
D domnimaniu
A domnimanié domnimaniå
L domnimaniu

sg N domnimani(e) (9). ◊ G domnimaniå (24). ◊ D domnimaniu (1). ◊ A domnimanié (29); -é (6), -(e) (23). ◊ L domnimaniu (1). ◊ pl N domnimaniå (1). ◊ A domnimaniå (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Domysł, przypuszczenie, wyobrażenie; spodziewanie się; inevidentia, obscuritas BartBydg; coniectura Mącz (29): Rzekł Xánt/ Ezopie poſłuchay: Tego domniemánia niechay BierEz B3; BartBydg 53; GlabGad A5v; LibLeg 11/10v; SeklKat Y4; MurzHist Q4; BielKron 41, 225v, 260v; Imaginosus, Pełny wyobráżenia/ Domniemánia. Mącz 165d, 117a; niekthorzy ludźie ná domnimánie mienią im láthá SienLek 188; Bo ten [Markijon heretyk] nawięcey piſmá nowego przymierza fałſzował/ y to iego nacżęſtſze było słowo Mnimány/ y domnimánie BudNT Ii3v.

W przeciwstawieniu: »domnimanie... pewny dowod« (1): Ale iż ſię ia z wielkam pilnością ſtáram/ y ná tom ſiedmiolętną pracą podiął/ ábych Litewſką y Ruſką/ tákże Polſką Hiſtorią nie z domniemánia/ ále z pewnych dowodow ná ſwiát pokazał. StryjKron 275.

Szereg: »koniektura albo domnimanie« (1): Tedy tu ieno z koniektur, álbo domniémánia iákiégo dochodzą, przy tych ſtopniách práwnych ſtoiąc. SarnStat 792.
Wyrażenia przyimkowe: »nad domnimanie« = nadspodziewanie (10): OpecŻyw 30; PatKaz II 72v; WróbŻołt L8; LubPs bb3v; á gdy ſie dowiedzyał iż zoſtał żyw nád domnimánie/ był weſoł wielbiąc Páná Bogá s tákiego pocieſzenia. BielKron 98, 196; vderzył ze wſzech ſtron ná nieprzyiaćielá poráźił go nád domniemánie iego. BielSpr 40v.
~ Wyrażenie: »nad domnimanie ludzkie (a. ludzi)« (6): ijże Iezus z wielkim wolanijm/ nad ludſkié domnimanijé/ ducha bogu oyttzu polétzá OpecŻyw 151v, 10, 60; OpecŻywPrzedm C3v; á onym prochem poſipować then wrzod/ nad domniemanie ludzkie lecży. FalZioł I 38b; KochSz C3v. ~

»podług domnimania« (1): Dowiedzieli ſie teéż tego ſąſiedzi/ ijż ona dobrotliwá żeńcżyzna podlug domnimaniá odchodzi od nijch OpecŻyw 30.

2. Opinia, przeświadczenie, zdanie lub sąd o czymś; sententia Mącz; opinio Cn (26): Lew widząc to ich ſzemránie/ Y ſzalone domniemánie: Wſzyſtkim przycżynę powiedziáł BierEz Sv, N3v; ij bylaſta oba w tym domnimaniu przez tzaly dzień. OpecŻyw 32, 45; ForCnR D4v; BielŻyw 67; BielŻywGlab nlb 8, 15; GlabGad G8, M3v; y przywodzili niektorzy domniemanie ſtarych Hiſtorikow MiechGlab *3; KłosAlg A3v; To záprawdę domniemánie kthore o nas macie/ was ſie ſámych tycże HistAl K4v; rozmáite domnimánie o mnie mieli mowiąc: álbo ſwięty/ álbo ſzalony BielKron 458, 68 marg, 205v, 222, 411; Mącz 384c; Tákowić dobre/ mężne/ y mądre ludźi nienawiſnemi máią/ o ktorych/ choćia milcżą/ tego domnimánia ſą/ iákoby o nich źle rozumieli [de se male sentire putent] ModrzBaz [41]; Rádzą mu áby ſię z drugimi oczyśćił/ żeby vſzedł v Zydow złego domniemánia. WujNT 483, 30.

W charakterystycznych połączeniach: domnimanie ludzkie (2), niskie, pospolite, rozmaite (3), szalone (2), złe (3).

Szereg: »dobra sława i domnimanie« (1): y owſzem im rychley vczyni [zupełny a sprawiedliwy inwentarz] tym lepſzey ſławy y domniemánia będźie v Ludźi GroicPorz ee3v.
Wyrażenie przyimkowe: »według domnimania« (3): Ia według domniemánia mego oſądzam to iż obycżáie wáſze więcey ku ſzalonoſći niż ku mądroſći ſie skłániáią. HistAl K4; A do tego dowodu pomoże mi Rzeká Libá y Miáſteczko tegoż przezwiſká ná ſamym vściu tey Rzeki/ [...] ktore według domnimánia/ od tego Liboná fundowáne być mogło. StryjKron 41, 46.
3. praw. Podejrzenie; praesumtio BartBydg; suspectio, suspicio Cn (11): BierEz K4; Praesumtio, smyaloscz, domnymanye, podeyrzenye BartBydg 122v; BielŻyw 67; LibLeg 11/134; Alye zaſzie mvſzial powroczicz yſ nan domnymanye pewne kradziezi they bilo LibMal 1548/142v; á iáko ma być w tym oſtrożny/ áby vſzedł domnimánia s ſtrony łákomſtwá. GroicPorz c4v, ee4; BielKron 317, 423; y położył on kloc v ogniá áby wſzytcy náń pátrzáli/ áby żadny domnimánia niemiał/ iźeby [!] thám pieniądze były. HistRzym 120v; BielSpr 38.

W charakterystycznych połączeniach: pewne domnimanie; ujść domnimania; wyjść z domnimania; karany dla domnimania.

Synonimy: 1. domysł, przypuszczenie, wyobrażenie; 2. opinija; 3. podejrzenie.

Cf DOMNIMAĆ, NIEDOMNIEMANIE

SB