[zaloguj się]
[pdf]

DOMYSŁ (66) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N domysł domysły
G domysłu domysł(o)w
D domysł(o)m
A domysł domysły
I domysłem
L domysłach
V domyśle

sg N domysł (9). ◊ G domysłu (18). ◊ A domysł (8). ◊ I domysłem (9); -em (2), -(e)m (7). ◊ V domyśle (1). ◊ pl N domysły (5). ◊ G domysł(o)w (7). ◊ D domysł(o)m (4). ◊ A domysły (4). ◊ L domysłach (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Domyślenie się, domniemanie, przypuszczenie; zgadywanie, wróżba, przewidywanie; coniectura Mącz, Calep, Cn; coniectatio, coniectio, informata cogitatio, interpretatio Cn (46): Włoſka kráiná wſzytka ieſth w Europie rzecżoná Itália rozmáitym domyſłem/ niektorzy piſzą iż od Itáluſá BielKron 276, 135; Coniectura, Znák/ dobaczenie/ domysł. Mącz 162a, 162b; KuczbKat 290; Calep 242a; Przez piątą [trąbę]; rozumie ſię kácerſtwo bárzo ſzkodliwe [...] Iákie ieſt kácerſtwo od Lutrá záczęte/ według wiela ludzi vczonych domyſłu y wykłádu. WujNT 857; A fałſzywym czárt/ ktory nic pewnego niewie/ oznáymuie/ [...] z domyſłu tylo: y tráfi ſię iż drugdy zgádnie. SkarKaz 518b.

domysł czego (1): Zadney wymowki niemaſz ieſtli przeciw przijacielowi przewiniſz, bowiem radzcza pzzyacielſtwa (!) był domyſł cznoty [opinio virtutis]. BielŻyw 120.

W połączeniu szeregowym (1): ktory [Bóg] tákich domyſłow y wieźdźb/ y czárow/ y pytánia od niepewnych prorokow ſrogo zákazał. SkarKaz 518b.

Wyrażenie przyimkowe w funkcji przysłówka: »na domysł« = na podstawie przypuszczenia; coniectatorie Cn (3): Piſze też S. Auguſtyn ná domyſł iż [piekło] ieſt w pośrzodku źiemie BielKron 466v; Ia widzę że tego inácżey poznáć nielza chybá ná domysł [id nisi coniecturis cognosci non posse]: ácż wiem dobrze/ że to cżęſto omyla. ModrzBaz 44, 131v.
Szereg: »domysł a ugadnienie« (1): Záiſte on ſąd Sálomonow choćia nie zdowodow ſtron/ á wſzákże nie bez rozumu vcżynion: bo nie zládá domysłu á vgádnienia poſzedł [Est enim ex suspicione et coniectura minime levi profectum]. ModrzBaz 90.
a. Zmyślenie, wymysł, fałszerstwo (27): CzechRozm 152, 165; CzechEp 195; ktorzy [prawdziwi słudzy boży] nie z woley/ áni z domyſłu ſwego/ ále z nátchnienia/ y z rządzenia duchá Bożego/ mowić mieli. NiemObr 71, 147; ieſli tákim domyſłom (ktorych ſtárzy y nowi haeretycy ná zepſowánie piſmá S. rádzi vżywáią) mieyſce damy WujNT 555, 7 przedm, 555.
Wyrażenia: »domysł cielesny« (2): WujJudConf 104; O ſproſny rozumie y domyſle ćieleſny. A gdzie to ták duch Boży mowi? CzechRozm 44.

»domysł dumy cielesnej ziemskiej« (1): Z tym domyſłem dumy tey ćieleſney źiemſkiey á ſłowu Bożemu odporney/ zgadza ſię [...] Tertulian CzechEp 254.

»domysł filozofski« (1): A to ieſt proſte Pſálmu tego wyrozumienie/ bez tych niezbożnych álegoriy y domyſłow Filozowſkich CzechEp 162.

»domysł głowy ludzkiej« (1): To co ſię tu mowi o vpadku Aniołow dobrych zá złych vpadkiem, mowi ſię z domyſłu głowy ludzkiey, á nie z piſmá ś. CzechEp 202.

»domysł ludzki« (3): áby kſięgi ktore poſzły z domyſłu ludzkiego/ nie były mieſzáne miedzy ty ktore oprocż wątpienia poſzły z duchá świętego BibRadz I 481; NiemObr 98. Cf »zabobon i domysł ludzki«.

»domysł nowowymyślony« (1): á ták ten domyſł nowo wymyſlony około lat Ezechiaſzowych iż ieſt przećiw ſłowu Bożemu CzechRozm 137v.

»domysł opaczny« (1): Ponieważ tedy Budny fałſzerz iáwny/ tego domyſłu ſwego opácznego/ niczym nie dowodzi/ iedno Zydowſkimi plotki/ [...] przetoż wymyſły iego ſłuſznie wſzyścy wierni odrzucáć y przeklináć powinni WujNT 5.

Szeregi: »duma i domysł« (1): gdyż mu [ks. kanonikowi] wſzytko to tymi piſmy ſwoimi/ iegoż właſni oycowie/ zbiją: tákowe y owákie/ procż ſłowá Bożego/ dumy y domyſły ſwe wprowadzáiąc/ y one ſtánowiąc. CzechEp 260.

»mniemanie, (albo, i) domysł (i konsekwencja; sen, plotka, bajka)« [szyk 2 : 1] (3): GrzegŚm 51; WIárá Krześćiáńſka o ktorey tu mowimy/ nie ieſtći mniemánie ludzkie álbo domyſł iáki ćieleſny/ ále ieſt pewne y gruntowne prawdy Bożey [...] ogárnienie y vtwierdzenie. WujJudConf 104; CzechEp 252.

»rozum i (ani) domysł« [szyk 2 : 1] (3): A to przeto/ áby żaden nie dufał domyſłom ſwym/ áni rozumowi ſwemu RejPos 126; CzechRozm 44, 215v.

»domysł a (i) wymysł« (2): A ták vlękni ſie nędzniku vlękni/ á nie chłub’ ſie nic tym domyſłem á tym wymyſłem ſwoim RejPos 288v; CzechEp 304.

»domysł a wywod filozowski« (1): Ty cżymbyś rzecży ſwey podpárł niemaſz oprocż domyſłu ſwego/ á wywodu filozowſkiego/ z tych dwu ſłowek Ten á On zmyſlonych CzechRozm 63v.

»zabobon i domysł ludzki« (1): A Páná Bogá chwálić y cżćić tym ſpoſobem mamy/ iáko on nas ſam náucżył/ to ieſt w Duchu á w prawdźie/ bez wſzelákich zabobonow y domyſłow ludzkich WujJudConf 54.

»zdanie i domysł« (1): Bo táka záwſze byłá cnotá y pokorá ludźi Kátholickich/ że woleli niektore omyłki ábo rożne czytánia w świętych kśięgách ćierpieć/ á niżli ich według zdánia y domyſłu ſwego (iáko śmiele czynią haeretycy) popráwowáć WujNT 5 przedm.

b. Podejrzenie, posądzenie (5): wſchakze ſzyą ona domyſlyala yſch zlodzeiyſkym fortelyem rzeczi tych doſtawali y mayącz thakowy domyſl przedſzyą wdomu ſzwym one czirpyala LibMal 1554/186; Są ludźie/ ktorzy zá máłym domyſłem y znákiem y odnieśienim/ ludźie potępiáią. SkarKazSej 662a.

domysł do czego (1): Báczny nie rychło wierzy/ áni domyſłom ſwoim dufa/ do potępienia bliźniego. SkarKazSej 662a.

Szereg:»domysł, (i) podejrzenie« (2): Grzeſą przełożeny y wſſyſcy poſpolicie/ ktorzy phalſziwą prziſięgą/ nieſprawiedliwe/ zapyſy/ liſty/ potwarzą/ omową/ zawyſczą/ domyſlem/ podeyrzenym/ [...] ſwiatczą przeciw bliznemu ſwemu. SeklKat M2v; Ieſt ieſzcze przeſzkodą do mądrośći poſądzánie prędkie y ſkwápliwość w domyſłách y podeyźrzániu. SkarKazSej 662a.
2. Domyślność, bystrość umysłu, mądrość, rozum, inteligencja, orientacja; pomysł, pomysłowość, spryt, zdolność kombinowania (11): Trzećie co gorſzego/ żeś był do Turek poiechał bez náſzey woley/ ácż nie dobrze wiemy ocż/ ále to ſam domyſł okázuie że ku náſzey ſzkodzye. BielKron 402; Y niebacżą ſie w thym/ iż mowiąc ták/ pokázuią ná oko/ więtſzy być domyſł v náſzych dzieći/ niż był v ich ſtárych. GórnDworz I2; wedle ktoregoby [sposobu] y oni tákowe ſpiſy ſpráwić mogli/ do ktorychby znieśli máterią przyſtoyną/ bądz z inſzych Autorow piſánia/ bądz z ſwego właſnego domysłu [vel ex suis ipsorum inventis]. ModrzBaz 2; Iáko oni domyſlić ſię mogli/ po niemym znáku oney gwiazdy: iſz ſię národził Krol y Pan ich ná ziemi/ [...] Przechodził ten domyſł wſzytkę mądrość ich SkarŻyw 25.

domysł do czego (1): Stratagemata – Prętki domisł wbitwie, do zwalczenią nieprzyaczielia. Calep 1009b.

Wyrażenia: »domysł ludzki« (1): Długoli ſię ták [Adam i Ewa] ſpráwowáli/ y w onym Ráiu byli ná to domyſłu ludzkiego niezſtánie. SkarŻyw 260.

»niepościgniony domysł« (1): iáko dziwnym kſtałtem á niepośćignionym domyſłem náſzym to ciáło ſwięte w żywocie oney pánny Duch ſwięty ſpráwić á zácżąć racżył/ to iuż nie náſzey głowy rozum. RejPos 303v.

Wyrażenie przyimkowe: »na domysł« = dla wymyślenia (1): y dałem mu duchá rozumu y náuki we wſzelkim dzyele ná domyſł cokolwiek robić może [et implevi eum... scientia in omni opere, ad excogitandum quidquid fabrefieri potest Vulg Ex 31/3‒4]. BielKron 34v.
Szeregi:»domysł i dowcip« (2): gdy zá domyſłem y zá dowćipem ludzkim rzéká ſie odwróći [Quo casu dum per hominis industriam fit fluminis aversio JanStat 420] SarnStat 466; SkarKaz 518b.

»barwa, chytrość albo domysł« (1): A iżby zá czáſem którąkolwiek bárwą/ chytrośćią/ álbo domyſłem [quocum que colore, arte vel ingenio JanStat 34]/ Státuty y porządki przerzeczoné nieprzydáło ſie w wątpliwość przez kogo wwiéźdź SarnStat 369.

3. Doznanie, wrażenie (1):
Wyrażenie: »domysł cielesny« (1): A też ſie vcżynki they moczy [zimności] domyſlem cieleſnym oznaymuią. Iako ſwą wodnoſcią/ kwaſnoſcią/ cirpnoſcią oſkominnoſcią/ zmarzſzcżaniem. FalZioł [*8].
4. Postanowienie, orzeczenie [w przekładzie tekstu biblijnego] (1):
Szeregi »domysł a mnimanie« (1): ODpowiedziáwſſy tedj Pan Iopowi z wichru rzekł/ Ktoſz to ieſth co thák wichle domyſly á mnimánia mowámi niewyucżonemi? [Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis? Vulg; Quis iste tenebrefaciens concilium in sermonibus absque scientia? Pol Ant; Kto geſt tento geſſto plete duomyſly rzećmi neduowodnými Biblia Seweryna; I któż jest co zacimia radę powieściami nieroztropnemi? BibRadz; Któż to jest który wikle wyroki słowy nieroztropnemi? Wujek] Leop Iob 38/2.
5. Sentencja, maksyma – nazwa formy literackiej [w pl] (7): PEriander Corintſki mędrzec ieden z ſiedmi mądrich piſał nauki barzo v żytecżne, iakoż Laercius powieda Ale to tilko tu wybrano z iego domyſłow. BielŻyw 18; Domyſły z kxiąg iego [Apulegiusa] de Deo Socratis ſą te. Zadna rzecż niemoże być ſpołem y kwapiona y dobrze oſądzona, ani też maſz czo z tego aby czo mogło pilnoſcią chwałą á richłoſcią ku zacznoſci przyſć. BielŻyw 91; Domyſły iego [Boeciusa] przykładne. BielŻyw 168, 19, 37, 126, 165.

Synonimy: 1. baczenie, dobaczenie, dohad, domniemanie, dorozumienie, mniemanie, przebaczenie, sądzenie, rozum, ugadnienie, wieszczba, wyrozumienie, zdanie, zgadnienie; a. duma, wymysł, wynalazek, zabobon, zmyślenie; b. podejrzenie; 2. baczenie, baczność, chytrość, dowcip, mądrość, ostrorozumność, rozeznanie, rozsądek, roztropność, rozum, subtylność, umiejętność.

Cf DOMYŚLANIE, DOMYŚLANIE SIĘ, DOMYŚLENIE

BC