Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DOPRAWIENIE

Następne hasło: DOPRAWIONY »

DOPRAWION (3) part praet pass pf

doprawion (2), doprawiony a. doprawion (1).

Pierwsze o oraz a jasne. W formie złożonej o jasne, w formie nie złożonej z tekstów nie oznaczających ó.

Fleksja

sg
m	N	doprawion

sg N m doprawion (2). ◊ pl N f doprawion(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. doprawić.

Znaczenia

Ukończony, dokończony (3)

Ukończony, dokończony; explicitus Mącz (3): A ták ieſt dopráwion [perfectus] mur dwudźieſtego y piąthego dniá Mieſiącá BibRadz 2.Esdr 6/15; Explicitus liber, Rozłożone xięgi álbo dopráwione/ skończone. Mącz 305b; BudBib 2.Esdr 6/15.

Synonimy: doczyniony, dokonany, dokończony, doskonały, skończony.

Cf DOPRAWIĆ