[zaloguj się]
[pdf]

DOPUSZCZAJĄCY (7) part praes act

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNdopuszczający
Adopuszczającégo
pl
N m pers dopuszczający

sg m N dopuszczający (1). ◊ A dopuszczającégo (2). ◊ pl N m pers dopuszczający (4).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. dopuściciel.

1. Pozwalający, zezwalający, wyrażający zgodę; concessus Mącz (4): Concessus, Dopuſzczony/ álbo dopuſzczáyący. Mącz 45b.

komu cum inf (3): Dopuſzczáiący haeretykom zwodzić. WujNT 845 marg [idem] Xxxxx2v, Yyyyy4v.

2. Dopuszczający się, czyniący coś w sensie ujemnym; zaniedbujący obowiązków [czego] (3): druga polowicá [winy] temu/ który Stároſtę álbo Mytniká tego [zaniedbania strożej] dopuſczáiącégo nam oſkárży [...] ma bydź dáná. SarnStat 512 [idem 1240]; áby ták tułáiący ſie/ y drapieſtw dopuſczáiący [rapinas committentes JanStat 584] ná wſzyſtkich dobrách ich byli karáni/ żeby zárázem im były wźięté SarnStat 519, 1240.

Synonimy: 1. dozwalający, pozwalający, przyzwalający, zezwalający.

Cf DOPUSZCZAĆ, DOPUSZCZAĆ SIĘ, DOPUSZCZAJĄCY SIĘ

ZZie