[zaloguj się]
[pdf]

DUMIENIE (1) sb n

Fleksja

I sg dumi(e)ni(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Podziw, zdumienie, osłupienie; tu w przen:
Wyrażenie przyimkowe: »z dumieniem«: Swiętey ſpráwiedliwośći twoiey [ojcze] doznawáią Ludźie nędzni/ á źli záś przez nię koniec máią. Ná ktorą głuche mury z dumieniem [możliwa też lekcja: zdumieniem] pátrzáły/ Kiedy hárde zá miecżem głowy táńcowáły. SapEpit A4v.

Synonimy: podziw, podziwienie, zadziwienie, zdziwienie.

Cf [DUMIEĆ], ZDUMIENIE

KN