[zaloguj się]
[pdf]

DYSKUROWAĆ (3) vb impf

dyskurować (2), dyszkurować (1); dyskurować SarnStat; dyskurować : dyszkurować ActReg (1 : 1).

Zawsze di-; -sc- (2), -szk- (1); -r- (2), -rr- (1).

o oraz a prawdopodobnie jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 dyskuruje
praet
sg
3 m dyskurow(a)ł

praes 3 sg dyskuruje (1). ◊ praet 3 sg m dyskurow(a)ł (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVII w.

Rozprawiać, rozwodzić się nad czymś; exspatiari, longius a. latius a. altius prosequi Cn [rozwodzę się rzeczą, rozpościeram się, szerzę się, rozszerzam co słowy – discurro super aliqua re Cn] [o kim, o czym] (3): Potym diszkurował otych ktorzy przy Maximilianie ActReg 4, 24; O tych rzeczách ſzérzéy Panormitanus diſcurruie. SarnStat 1275.

Synonimy: gadać, dysputować, rozprawiać, rozwodzić się.

WK, BC