[zaloguj się]
[pdf]

EUTYCHIJAN (6) sb m

eutychijan (5), ewtychijan (1); eutychijanin KromRozm II, KromRozm III, jBielKron (2), LatHar; ewtychijanin SkarJedn.

Teksty nie oznaczają é; a pochylone,

Fleksja
pl
N eutychijåni
G eutychijån(o)w
D eutychijån(o)m
A eutychijåny

pl N eutychijåni (2). ◊ G eutychijån(o)w (2). ◊ D eutychijån(o)m (1). ◊ A eutychijåny (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zwolennik monofizytyzmu, doktryny teologicznej Eutychesa archimandryty konstantynopolitańskiego głoszącego, że Chrystus miał tylko jedną naturę (6): [kacerz] rzekłby/Iż Kryſtus człowyeczeńſtwo przyymuyąc/ boſtwá pozbył/ álbo iż ſye w nim z boſtwá y człowyeczeńſtwá yedno przyrodzenye/ álbo iſtnoſć zmyeſſána ſtáłá: Czego ſye ponyekąd Eutychiani dźyerżeli. KromRozm II 2v; KromRozm III L7; [Cesarz Justynus] Arryany y Eutychiany s Konſtántynopolá wypędził. BielKron 162, 161v; Bo tám ieſli co Chrześćian zoſtáło/ tedy bárzo máło práwowiernych: wſzytko Neſtoryani/ Iakobite/ Ormiánie/ Ewtychyani. SkarJedn 166; LatHar 7.

Synonim: monofizyk.

Cf EUTYCHES

AK