« Poprzednie hasło: FAŁESZNIE | Następne hasło: FAŁESZNOŚĆ » |
FAŁESZNIK (13) sb m
fałesznik (11), fałecznik (2); fałesznik BielŻyw, LubPs, RejAp; fałesznik : fałecznik RejPos (6 : 1), RejZwierc (2 : 1).
-a- (10), -å- (2); -a- LubPs, RejAp, RejZwierc (3); -a- : -å- RejPos (5: 2); teksty nie oznaczają é.
sg | pl | |
---|---|---|
N | fałesznicy | |
G | fałesznika | fałesznik(o)w |
D | fałesznik(o)m | |
A | fałeszniki | |
L | fałesznik(o)ch |
sg G fałesznika (1). ◊ pl N fałesznicy (2). ◊ G fałesznik(o)w (2). ◊ D fałesznik(o)m (2). ◊ A fałeszniki (5). ◊ L fałesznik(o)ch (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z tych samych przykładów).
»fałesznik a podstępca« (1): [Pan] widzyał theż onę pokrytość onych fałeſznikow á onych podſtępcow ſwoich. RejPos 227.
»fałesznik a wymyślacz« (1): A rácż odpędzić wſzytki fałeſzniki á wymyſlacże ſwiátá tego/ ktorzy nie pátrzą iedno áby dárli á łupili wełnę s tych nędznych owiecżek twoich/ nie wchodząc przeze drzwi do they ſwiętey owcżárniey twoiey/ ále ſie wkrádáiąc á włámuiąc pokątnie dzyurámi. RejPos 347v.
Synonimy: omylnik, podstępca, potwarca.
Cf FAŁSZARZ, FAŁSZERZ, FAŁSZOWNIK, [FAŁSZYWNIK]
AK