[zaloguj się]
[pdf]

FORTUNIĆ (11) vb impf

fortunić (10), fortunnić (1); fortunić : fortunnić BiałKaz (2 : 1).

o jasne.

Fleksja
inf fortunić
indicativus
praes
sg
3 fortuni
praet
sg
3 m fortunił

inf fortunić (3). ◊ praes 3 sg fortuni (2). ◊ praet 3 sg m fortunił (5). ◊ part praes act fortuniąc (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Szczęścić, darzyć powodzeniem, błogosławieństwem, sprzyjać (zawsze o Bogu) (11):

fortunić kogo, co (9): LubPs aa3, aa4 marg; cokolwiek iedno czynił wſzytko Pan fortunił. BibRadz Gen 39/23, I 328d marg; WujJud B2v; HistHel A; że nas w tákich niebeſpiecżeńſtwách fortunić racżył/ w ktorych záwzdy ony karał ná ktore śię gniewał BiałKaz L4v, L2, L4.

fortunić komu (3): Pan tákowym wſzytko fortuni/ iż żywą w błogosłáwieńſtwie iego. BibRadz I 328d marg; Znáć iż nie był ku myſli Bogu nawyſzſzemu/ Bo on nie rad fortuni zle vrodzonemu. PaprPan Dd3v, Eev.

fortunić w czym (2): wrzecżach woiennych gdźie śię kolwiek tráphiło cżynić z nieprzyiaćielem záwzdy zá łáſką Bożą/ fortunnił nás Pan Bog. BiałKaz L4; PaprPan Eev.

Szeregi: »fortunić i bogosławić« (1): Modlitwá/ áby Pan ſam racżył fortunić y bogoſłáwić w wiernych ſwoich koſcioł ſwoj y ſwięte kroleſtwo ſwoie. LubPs aa4 marg.

»szczęścić a fortunić« (1): cżynili dzyęki/ proſząc Páná Bogá/ áby ſzcżęśćić á fortunić racżył wſzytki poſtępki kościołá ſwego ſwiętego. LubPs aa3.

Synonim: szczęścić.

Formacje współrdzenne: pofortunić; pofortuniać.

AK